Supermicro C9Z390-PGW

Niet elke dag zijn we in de gelegenheid om bordjes te testen die niet uit de gebruikelijke ASRock-ASUS-Gigabyte-MSI fabrieken rollen. Als het op consumentenbordjes aan komt delen zij, althans in Nederland, toch de lakens uit.

In het zakelijke segment is dat een ander verhaal, en is Supermicro de gevestigde orde of daar minimaal een onderdeel van. Hoewel veelal een compleet andere markt is er hier en daar wel wat overlap, zeker nu consumenten met de Core i9-9900K feitelijk een soort workstation CPU binnen hun bereik hebben. Supermicro’s nieuwe C9Z390-PGW wordt weliswaar als consumentenbord ingezet, maar laten we vast verklappen dat het zakelijke DNA er duidelijk in terug te vinden is.

We gaan kijken wat onze eerste ‘consumer’ Supermicro te bieden heeft. En ja, ik zeg bewust Supermicro, want de naam ‘Supero’ levert ze ons eerste kritiekpuntje op. Prijskaartje? Nog niet exact bekend, maar we gaan uit van ergens achterin het 300-400 segment.

Uitpakken

Unboxing ervaring is wel duidelijk consumer met o.a. een sticker cq casebadge, en iedereen die enterprise hardware gewend is zal opkijken van een niet-bruine doos. Verder een zwart I/O shield en screw-on antennes.

Bouw en features

De C9Z390-PGW oogt ook duidelijk ‘consumer’ met flinke kappen en M.2 shields, oftewel aandacht voor de uitstraling wat een zakelijk product normaliter niet krijgt. “Play Harder” is ook wel een beetje een inkoppertje.

Een aantal features komen direct bekend voor en zijn ook erg welkom in de prijsklasse zoals fysieke knoppen, een hex display en versterkte RAM sloten. Een aantal features vallen direct op als ‘wat moet de consument hiermee’ zoals de U.2 connector. Minder zichtbaar maar wel belangrijk zijn de zaken als de bekende ALC1220 audio chip, die verwachten we ook te zien overigens.

Supermicro zet zoals cruciaal in het zakelijke segment hard in op bouwkwaliteit. Dat is fair, maar wanneer de componenten grotendeels gelijk zijn aan die in andere consumentenproducten dan komt de vraag naar boven wat echt het verschil is. PCB afwerking en dikte is prima, maar het is niet zo dat bijvoorbeeld de stroomvoorziening magische-maan componenten gebruikt. Niks mis met de 6+2 Infineon opzet overigens, maar we parkeren dit onder grofweg even goed als praktisch elk ander bord dat de 250 euro passeert.

Achterop zien we de eerste tekenen van onderscheidend vermogen (en nee, U.2 tellen we niet echt als relevant). Twee DisplayPorts en HDMI, plus een 10 Gbit/s LAN poort naast de bekende 1 Gbit/s optie. Overigens niet het enige bord die dat doet, maar wel relevant.

De andere feature ligt wat gecompliceerder, en dat is de PLX chip. Een chip die het gros van de consumenten totaal niet zal interesseren omdat de meeste mensen niet meer dan één videokaart gebruiken. Het wordt echter complexer zodra je SLI wilt combineren met NVMe SSD’s en een capture card bijvoorbeeld. Toegegeven, een totaal niche scenario, maar mocht jij in dat scenario terecht komen dan is het fijn dat er oplossingen bestaan. In Z390 borden: dit bord, en één Asus bord, that’s it. Oftewel, Supermicro graaft wel een eigen stukje markt uit.

Specs en features

UEFI

Supermicro heeft duidelijk gekeken naar wat gebruikelijk is in consumenten cq gaming bordjes. Zo krijgen we ook een ‘EZ Mode’ (cringe afkortingen mogen jullie gerust overslaan) waarin je basale aanpassingen als geheugen XMP profiel en Boot order kan aanpassen.

Het gros van de ‘advanced mode’ settings lijkt ook stevig op wat we bekend zijn, eerlijk gezegd voelt het een beetje als een iets aangepaste ASRock skin en daar is niets mis mee. Overclock features zitten net even wat anders in elkaar, en de presets zijn niet echt heel duidelijk over wat ze precies doen, maar het is redelijk eenvoudig om net als op praktisch elk ander bord vlotjes een specifieke all-core OC op te zetten.

Minder handig was dat de automatische boot order niet begreep dat de verse Windows install een logische eerste keuze zou zijn. Een handmatige aanpassing was nodig, en dat zal een nieuwe consument mogelijk verwarren.

Al met all echter, best ok.

Testmethode

Z370 launch (en daarmee onze reviews) kwam voordat de inmiddels bekende spectre en meltdown kwetsbaarheden werden gepatcht. Ook is Windows 10 van een mooie feature update voorzien en zodoende testen we Z390 borden dan ook vers, en enkel tegen elkaar. Maar gelukkig hebben we er geen gebrek aan.

Aan de hardware kant weinig veranderingen:

Processor: Intel Core i7-8700K, die komt tenslotte vrij uit de Z370 bench gezien we geen Z370 borden meer verwachten. Nog altijd een high-end consumer SKU die een modern Z390 moederbord met slechte stroomvoorziening kan afstraffen. Omdat de 8700K een integratie GPU heeft maken we daar gebruik van.

Geheugen: Corsair Vengeance LPX 16GB 3000MHz, in dual-channel setup. Deze set heeft zich door de jaren stabiel en uitermate compatible getoond, dus houden we aan, met XMP settings. Een neutrale uitstraling vinden we ook nooit erg.

De voeding is wederom afkomstig uit de stallen van Seasonic in de vorm van een Prime Titanium 850W, de huidige high-end consumer range van Seasonic. 850 Watt is een beetje overkill, maar lage capaciteit voedingen zijn een zeldzaamheid. Dito als bij het werkgeheugen houden we vast aan de componenten die zich door de vele testen heen betrouwbaar, compatible en stabiel hebben getoond.

Voor opslag maken we gebruik van Samsung hun 960 PRO PCIe SSD.

Alle systemen worden met een schone Windows 10 Pro x64 installatie getest op onze trusty Cooler Master test bench zoals je in menig foto wel zal hebben gezien.

We maken gebruik van de laatst beschikbaar gestelde bios op moment van testen. Om eventuele invloeden van ‘handige’ snelheid verhogende features tegen te gaan, vrijwel elke fabrikant biedt iets van een multi-core verbetering, gaan we uit van een handmatige instellingen met clocks, multipliers en voltages vastgezet. We willen tenslotte de onderliggende verschillen ervaren.

Voor prestaties richten we ons primair op Passmark, Cinebench 15 en blender, drie populaire en vooral consequente benchmarks. Binnen Cinebench kijken we naar multicore en single core performance en de invloed van de tuning van het moederbord daarop, en bij Passmark primair naar de CPU en Memory benchmarks. Die laatste test weliswaar het geheugen, maar bij een vast geheugenprofiel kunnen we wel de invloed van het moederbord op de geheugenprestaties vaststellen. Daarnaast kijken we naar een aantal verschillende AIDA64 benchmarks, geen benchmarks waar ik enorm weg van ben en heel zwaar weeg, maar desondanks een extra stukje verificatie. Elke van deze benchmarks draaien we vijf keer, we verwijderen de twee outliers en nemen het gemiddelde van de middelste drie.

PC Mark 8 vervangt PC Mark 10 uit de vorige reviews, deze toonde zich door de jaren heen stabieler. Gezien de lange duur van deze bench gaan we hier uit van drie runs.

Feitelijk gaat voor alle benchmarks op dat we pas echt conclusies kunnen trekken als de prestaties meer dan een procent of twee, en dan consequent tussen benchmarks, afwijken. Per benchmark run zelfs op een enkel moederbord is een dergelijke afwijking per run niet meer dan gebruikelijk.

De render test (Blender, BMW benchmark) is niet alleen zwaar voor de processor, maar vooral ook een stabiele load test. Verschillen in stroomverbruik in deze bench geeft dan ook een goede indicatie van het load verbruik van het moederbord zelf. Dit meten we met onze Voltcraft 450PRO.

Prestaties

Resultaten van de benchmarks:

Ook de Supermicro resultaten met vaste settings vallen niet heel erg op. De enige die iets achter blijft is de geheugenbenchmark of eigenlijk die suite specifiek. Maar dat uit zich niet in de resultaten van bijvoorbeeld Cinebench, dus ik vermoed dat de typische consumenten brands iets meer tijd spenderen in het optimaliseren voor populaire geheugensetjes zoals de Corsair LPX.

We zien wel een echte uitschieter in het idle verbruik, 30 Watt meer is echt bizar veel en iets om serieus stil bij te staan. Handmatige tuning is nodig om daar hard in te snijden, en ik vermoed dat niet veel mensen dat normaliter doen. Het gemiddelde load vebruik verklapt al dat het niet aan het bord zelf ligt die veel verbruikt, maar dat in de standaard modi de CPU niet voldoende wordt terugklokt. Onnodig minpunt.

Aansluitingen

Nieuw, voor uw gemak, een overzicht van de relevante headers. Let op dat we niet specificeren waar elke header toe in staat is, dit is enkel de ruwe count. Hou er rekening mee dat I/O aansluitingen over het aantal USB poorten praat, maar dat we intern naar het aantal headers (twee poorten per header) kijken.

De Supermicro is absoluut geen hoogvlieger wat aansluitingen betreft. Vijf FAN headers zal veelal vast voldoen maar het houdt niet over, geen aRGB (wel 2x RGB), slechts één USB 2.0 en USB 3.0 header houdt niet over, en let er ook even op dat de Type-C connector onderin zit gepositioneerd; in sommige cases komt die kabel niet veel verder dan de 24-pin ATX connector. Ook achterop houdt het aantal USBs niet over.

Eigenlijk had ik vooral extra M.2 en SATA connectors verwacht gezien de paar duidelijk workstation plusjes en het feit dat met de PLX chip een groter aantal mogelijk zou moeten zijn dan op een typische gaming bak.

Conclusie

Wanneer we een nieuw merk aan onze moederbord line-up toevoegen en daar in de praktijk niet gek veel anders aan ervaren is dat an sich positief. Positief opvallen is erg lastig, negatief opvallen is makkelijk en uiteraard problematisch. De Supermicro voorkomt dat laatste in de dagelijks ervaring waar we eigenlijk niet echt merken dat we een ander merk voor ons neus hebben, dat is een goed begin. Eén dikke uitzondering is het extreem hoge idle verbruik dat echt handmatige aanpassingen vereist in de bios; dik 30 Watt meer verbruiken in een idle scenario zonder user input is in mijn optiek een dealbreaker voor iedereen die bios-vrees heeft (vermoedelijk niet de doelgroep, maar dat terzijde).

Als we alle features op een rij zetten moeten we opmerken dat Supermicro vooral het zichzelf niet makkelijk maakt. De basis featureset is an sich ruim voldoende voor de meeste builds, met twee M.2 sloten, zes SATA poorten, een goede high-end audio chip en een stroomvoorziening die een 9900K zonder moeite aan kan. Ook de WiFi implementatie is solide, al is het een gemiste kans om geen verplaatsbare antenne mee te leveren voor een beter instelbare verbinding. Het grootste probleem is dat als we ons favoriete 200 euro bord erbij pakken, de Gigabyte Z390 Aorus Pro, op veel vlakken gewoon een completer moederbord zien zoals wat de USB features (intern en extern) betreft, of minimaal een even capabel bord voor flink minder geld.

Het gevolg is dat we dan gaan zoeken naar argumenten waarom je deze wil kopen. Zo komen we tot een totaal drie zaken zien waar Supermicro het van moet hebben om jouw aandacht te vangen:
– 10 Gbit/s LAN
– 2x DisplayPort plus HDMI op het I/O
– PLX chip

10 Gbit/s LAN juichen we toe en is een tastbaar voordeel nu 10Gbit/s netwerken betaalbaar en mogelijk zijn, maar ook daar zijn (goedkopere) alternatieven voor, ASRock focust er ook al een tijdje op en als je louter om 10Gbit/s LAN geeft kan je een losse netwerkkaart ook overwegen. Hierdoor lijkt het vooral de combinatie van die drie sterke plusjes zijn die jou naar dit bord sturen. Zo is er maar één ander PLX bord (Asus WS Pro), maar die pakt duurder uit en heeft geen 10Gbit/s LAN = profit voor Supermicro, zij het in een vrij kleine niche. Waarbij we de definitie ‘vrij klein’ nog voorzichtig inschatten.

Enfin, we hebben z’n niche dus wel gevonden. Neemt echter niet weg dat ik de keuzes van Supermicro niet helemaal kan begrijpen om zichzelf in zo’n specifieke niche te drukken, en ik kan het in dit geval niet laten om even mijn eigen gedachtes los te laten. Als je de consumentenmarkt in wilt stappen zou ik verwachten dat je de daadwerkelijke gedachten van consumenten wilt volgen en op de vraag wilt inspringen, niet om enkel een zeldzame niche te vullen. Als ik als capabele enterprise hardware fabrikant de gaming markt had willen veroveren had ik ingezet op zaken die voor consumers en gamers tellen: een ruim voldoende basale featureset, niet te veel budget opmaken aan zaken die voor 9 van de 10 gebruikers niet tellen, en juist veel aandacht voor looks en/of het kunnen aanpassen van de kleurstelling of iets dergelijks. Bekende zakelijke cq enterprise voordelen zoals het zeker zijn dat je exact hetzelfde product met enkele jaren nog kan kopen zullen consumenten de meeste consumenten simpelweg niet weten te waarderen, en laat ze nu precies enterprise features toevoegen (U.2?) en eigenlijk weinig erbij doen waar gamers (die ze zelf zeggen te willen bereiken) daadwerkelijk oog voor hebben.

De C9Z390-PGW is een prima bord, en nogmaals heeft echt zijn eigen charmes en niche uitgegraven, maar ik vrees dat dit unieke beestje maar in een heel, heel klein aantal systemen zal belanden zolang Supermicro als fabrikant voor groot zakelijk blijft denken, en niet als fabrikant voor de consument.

Vragen over onze reviews of de producten die we bespreken? Je vindt ons op:
– Onze Discord server voor chat en tech talk (gratis en geen installatie noodzakelijk).
– Techtesters YouTube
– TechtestersLive op Twitch
– Foritain op Twitter (auteur, test-chef)
– Nadalina op Twitter (baas, foto-heldin)

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: