De doos is mooi in kleur en gemaakt van glanzend karton, dit geeft een stevige en kwalitatieve indruk. Als we de flappen openslaan komen we eerst een waarschuwing tegen of we toch alsjeblieft eerst even de handleiding willen lezen voor dat we beginnen te bouwen. Als volwaardige hardware liefhebbers slaan we deze waarschuwing natuurlijk in de wind.
De SG11 wordt beschermd door twee stukken mooi wit schuim, je kan er nooit genoeg van krijgen. Uiteraard zit de behuizing dan ook nog verpakt in een keurig plastic zakje om eventuele stofvorming tegen te gaan. Halen we deze dingen er van af dan komt daar de SG11 ons tegemoet.
Aan de voorkant vinden we een spiegeltje, zodat je de diva in jezelf naar buiten kan laten komen en lekker jezelf aan kan staren, of in dit geval de camera. Bovenop vinden we een aan/uit knop en een kleine reset knop. Hiernaast zit nog een stukje rubber, waaronder het I/O paneel verscholen zit (note: hier kwam ik na een kwartier achter na mij er al over verbaast te hebben waar dat rubber wel niet voor moest dienen.)
Aan de zijkanten zitten een paar roosters waar lucht door naar buiten geblazen kan worden, ook bovenop vinden we twee roosters.. Aan de achterkant zien we de openingen voor zowel de voeding, het moederbord en de expansie sloten. De voeding zit boven het moederbord gepositioneerd en blaast lucht naar buiten toe vanaf het moederbord.
