Als je een beetje bekend bent met de Cherry MX switches dan weet je wel ongeveer wat je te wachten staat als je op een ander bordje begint te typen. Dat is bij de Ryos TKL Pro eigenlijk niet anders, en dat is maar goed ook want “dat Cherry MX gevoel” is waar ze zeker niet aan moeten zitten. Het beperkt de invloed van een toetsenbord-maker ook een beetje, want ze kunnen zich eigenlijk vooral onderscheiden in secundaire elementen van het toetsenbord. De materialen en de vorm zijn echter nog wel cruciaal om een succesvol toetsenbord neer te zetten.
Het materiaal is van belang omdat wij daar met onze gevoelige vingertjes op zitten. Ze spreken over UV-coated toetsen, maar het is mij niet precies duidelijk wat ze daar mee bedoelen en ze voelen niet noemenswaardig anders aan de andere ABS-plastic keycap borden die ik heb gehad van bijvoorbeeld CM Storm en Ozone. Dat is ook niet negatief bedoeld, want dat beetje gladde, zachte, en matte plastic vind ik zelf prettig werken en laat ook niet direct vieze vingers achter. Hoewel PBT caps in de regel als prettiger (of in elk geval luxer) wordt ervaren zien we dit zelden terug bij gamer-gerichte merken zoals ROCCAT, CM Storm, TT eSports, Corsair, Razer, etcetera, gezien de stevige meerprijs van dit soort caps. Uiteraard staat niets je in de weg om zelf je eigen Cherry MX Compatible caps (PBT of anders) op dit toetsenbord te plaatsen, maar ik zie er eigenlijk geen reden toe.
Het andere element wat nog een grote rol speelt bij de gebruikerservaring is dus de vorm, en vooral de ingebouwde polssteun is daar bij de Ryos TKL Pro een grote factor in want verder is de indeling vrij standaard. Persoonlijk ben ik zeer gehecht aan een polssteun, zeker bij langdurig “werk” (of gamen, shh) maakt het voor mij een groot verschil en als je een polssteun waardeert dan ligt het voor de hand dat de Ryos TKL Pro gaat bevallen. Het is echter iets wat niet iedereen kan waarderen, en je hebt ook geen mogelijkheid om hem van dit bord af te halen wat hem bij transport een stuk groter maakt dan de meeste TKL borden. Wil je geen polssteun, dan zal je echt verder moeten kijken.
Uiteraard moest dit toetsenbord zorgvuldig worden getest door onze future pro gamer.
Verder valt er in het gebruik niet gek veel op te merken. De switches zijn bekend, de indeling is bekend, en als er al wat op valt heeft het weinig gevolg voor mensen die een “normaal” bord gewend zijn. Zo zijn de drie extra duimknoppen goed gepositioneerd tussen je duimen bij een normale houding, oftewel als je ze niet wilt gebruiken zitten ze ook niet in de weg. Als je ze wel wilt gebruiken zijn ze wel prima bereikbaar, al is het zeker even wennen om er gebruik van te maken simpelweg omdat weinig mensen gewend zullen zijn op die plek iets in te drukken.
De TKL indeling zal net als de polssteun iets persoonlijks zijn. Zodra je een numpad nodig hebt val het bord af, maar als gamen het primaire doeleinde is dan zal dat numpad je vermoedelijk een zorg zijn. Voordeel is absoluut dat een smaller bord je muis meer ruimte geeft, en ook op LAN-parties en dergelijke willen die paar centimeters ook wel eens handig van pas komen. Wel lijkt ROCCAT het niet heel nauw te nemen met het concept van ruimtebesparing, of in elk geval lijken ze besloten te hebben dat de uitstraling belangrijker is dan de afmeting. De Ryos TKL pro had namelijk nog eenvoudig 2-4 centimeter smaller kunnen zijn. Wil niet zeggen dat je geen ruimte wint ten opzichte van een full size game bordje, want de Ryos TKL Pro is bijvoorbeeld een goede 7 centimeter smaller dan de CM Storm Trigger-Z die ik enige tijd geleden reviewde, maar de Rapid-i, ook een TKL bord, is bijvoorbeeld nog ruim 4 centimeter smaller dan deze ROCCAT. Iets om over na te denken in elk geval, maar dat je nog altijd een flink stuk ruimte wint voor je muis mag wel duidelijk zijn.
TKL geeft zoals je hier kan zien meer ruimte voor je muis, handig wanneer je een vaste bureaubladlegger hebt. Niet heel vervelend overigens om zo een toetsenbordje te testen
ROCCAT claimt ook dat hun “Smudge-Proof Glossy Look” geen vingerafdrukken achter laat. De gedeeltes met het gestippelde zwart (waar dat van toepassing zou zijn) lijken die belofte redelijk waar te maken, of althans hebben de laatste weken in elk geval goed overleefd. Het probleem met het beoordelen van dit element is dat je dit eigenlijk na maanden intensief gebruik pas goed kan zien, en ik er nu dus geen uitspraken over kan doen. Een groot deel van het toetsenbord is overigens ook “gewoon” kunststof, en hoewel ook die materialen tegenwoordig best wat kunnen hebben moet je zeker niet verwachten dat je zo maar met vette chips vingers een schoon toetsenbord gaat houden (al moet je je ook afvragen wat je aan het doen bent als je je vette vingers op de polssteun drukt). Gewoon prima materialen met een paar hippe termen zullen we maar zeggen. Zeker niet de uitvinding van 2014, maar met een beetje beleid wederom gewoon in orde.
