Het praktijkonderdeel invullen bij een mechanisch toetsenbord met Cherry MX switches is lastig, de daadwerkelijke tik-ervaring verschilt, mits de fabrikant geen hele zotte streken uithaalt, nauwelijks. In elk geval hebben we het punt bereikt waarop ik mij afvraag wat het nut van dit hoofdstuk is bij reviews van ‘gaming A-merken’. Als je nog nooit een mechanisch toetsenbord hebt gehad zal je je wellicht afvragen waarom ze zo geliefd zijn, of wellicht waarom ze aan de prijs zijn, maar het enige wat ik daarop kan antwoorden is: ga het eens ervaren. Theorie is één ding, maar ga het vooral voelen, want wat voor de één werkt hoeft zeker voor de ander niet te werken. Persoonlijk wil ik niet meer terug, en is gebruik van een mechanisch toetsenbord voor schrijven en gamen een vanzelfsprekendheid geworden.
In de laatste jaren hebben we feitelijk maar weinig echt slechte mechanische toetsenborden gezien, hier en daar wellicht wat besparingen, zeker bij borden (ruim) onder de 100 euro, maar of een product in de praktijk zinvol is wordt al snel een discussie over features versus prijs. In het geval van ROCCAT valt er wel te stellen dat de ingebouwde polssteun wel anders dan anders is, en de manier waarop deze in elkaar zit het hele bord ook een bovengemiddelde stevigheid geeft, maar vanuit praktisch perspectief is het ook niet zo dat je echt nadelen merkt als je op een bord zit met een afneembare steun. De Ryos polssteun is wel flink fors, dus als je echt grote handen hebt merk je het verschil wel met compactere alternatieven zoals bij de Corsair Strafe, of plattere alternatieven zoals de Sharkoon MK80. Het bord ligt ook duidelijk wat zwaarder op tafel, dus als je daar problemen mee ervaart kan een Ryos wel een overweging zijn, maar ook dat is een beetje zoeken naar unieke elementen en vooral voor een kleine groep die –echt- problemen heeft met gemiddelde toetsenborden en polssteunen punten om zwaar te laten wegen.
Net als alle andere recente gaming mech bordjes in het mid-tot-high-end segment doet de Ryos eigenlijk weinig fout. Het gemak van de Swam software nog is absoluut een praktisch pluspunt, en het feit dat wij langere tijd met Ryos borden (en andere ROCCAT hardware) werken leent waarde aan de claims dat de materialen goed stand houden bij actief gebruik, maar anderzijds zou het waanzin zijn te stellen dat ze hierin de enige zijn. Andere elementen die opvallen zijn de kleine toetsen onder de spatiebalk, gelukkig plat genoeg dat je ze niet per abuis indrukt, maar in de praktijk heb ik ze zelf nooit gebruikt, zeker niet met het gemak van Easy-Shift, Talk, en de andere toetsen. Audio passthrough is nog leuk, zeker als je net als ik af en toe headsets test met kortere kabels, maar jammer is dan weer dat ze hebben gekozen de USB 2.0 poorten te laten vallen in plaats van een USB 3.0 port aan te bieden op een toetsenbord welke al hard moet vechten om te overtuigen gezien zijn prijs. Zo komt het er al snel op neer dat de Ryos MK FX vooral een solide, opvallende ramplank is met uitstekende software waarvoor je primair moet zorgen dat je de ruimte hebt.
