Roccat Kone EMP review

De Kone serie van Roccat (Of eigenlijk ROCCAT, maar capsdisease is besmettelijk en ik weerhoud jullie er liever van), een serie die bijna richting de 10 jaar gaat wat een prestatie op zich is, is ook een serie die dicht bij ons hart ligt. Zo was ik de trotse bezitter van de aller eerste generatie Kone, en gebruikt vrouwlief nog altijd de 2014 Kone XTD Optical. Aan het allereerste model was niet onverwacht wel wat te verbeteren, en in de XTD was dat ook duidelijk gedaan, maar al bij het eerste model werd duidelijk dat Roccat met de Kone iets bijzonders in huis had met name voor zij met een voorliefde voor een forse, handvullende muis.

Het arriveren van de Kone EMP was dan even een gelukkig momentje, want het idee dat een persoonlijke favoriet nog beter zou kunnen zijn is natuurlijk meer dan genoeg reden om even enthousiast te worden.

Goedkoop is de Kone nog altijd niet, ook deze EMP mag je zo’n 80 euro voor uitrekenen.

Bouw en features

Aan de doos weinig veranderd, nog altijd netjes, ietwat fors, maar niet spectaculair luxe uitgevoerd. Ook wat extra’s betreft geen heel groot feest. Wat handleidingen, wat stickers, en daar blijft het bij.

En dan de muis zelf, onmiskenbaar de echte Kone vorm waar tot zover wij kunnen zien niet meer dan wat kleine details aan veranderd zijn. Zo is de muis van boven zwart en niet langer grijs, het muiswiel is wat breder geworden, en de knop achter het muiswiel is verdwenen. Overigens was dit het moment dat vrouwlief er na 3 jaar muizen met de Kone XTD achter kwam dat er sowieso nog een bizar geplaatste extra knop op haar muis zat, maar dat terzijde. Wat vooral opvalt is niet zo zeer dat de bouwkwaliteit nog altijd goed voelt, maar dat het gebruikte materiaal de Kone vooral lekker luxe in de hand doet voelen, met een wat zachtere coating rond je duim, maar niet één die viezigheid als een malle vasthoudt. Stevige plusjes voor de materialen.

Het gebrek aan grote veranderingen wil ik meteen aanhalen als één van de grootste pluspunten, want zelfs met een enorme stapel muizen, zie hier een deel…

… zijn wij beiden overtuigd dat wat pure palm-grip, en dan doelen we specifiek op de hand in een rustende positie, niet aggressieve low-sense CS:GO grip, er momenteel geen vorm boven die van de Kone gaat. Het is een gevoelig onderwerp en zwaar aan subjectiviteit onderhevig, maar het is een sentiment dat we tot dusver louter bevestigd hebben gezien van bezoekers bij ons, nimmer ontkend. Als forse ergonomische palm grip muis is het natuurlijk geen ideale muis voor kleine handen, handen korter dan 17 centimeter zullen hem als enorm ervaren, en hoewel de Kone EMP met 116 gram schoon aan de haak geen echt zwaargewicht is zullen het vermoedelijk ook 16 grammen te veel zijn voor de die-hard FPS geek.

Pluspunten zijn er voor het click gevoel, want zowel primaire als secundaire switches voelen uitstekend aan, en ook het scrollwiel mag zich één van de betere noemen. Aan goed gevoel geen gebrek. Toch is er één element wat ons steekt, want waar de typische 5 mil click duurzame Omrons tot voorkort de absolute standaard waren zien we vrijwel elke fabrikant zich gooien op de modellen met een langere geclaimde levensduur. In de tijd van de Kone XTD was dat incidenteel, en veelal enkel in het hoogste segment, maar tegenwoordig zijn 20 of 50 mil modellen de standaard aan het worden, zelfs in de 50-60 euro klasse. Roccat doet dat bij de Kone EMP niet, en tot zover wij kunnen achterhalen zitten hier de standaard Omrons in. We vragen ze om duidelijkheid, maar tot dusver was heldere informatie over zaken als switches of sensor niet eenvoudig los te peuteren.

En ook dit keer wordt de sensor weer met een eigen Owl-Eye term aangeduid, al wordt de naam Pixart nu wel op de productpagina genoemd. Het vereist iets dieper graven om te achterhalen dat het de Pixart PWM3361 betreft, een variant van de uitstekende, nay perfect 3360/3366. Gezien de uitstekende reputatie (en prestaties die we ook hier weer zien) zou ik verwachten dat ze die gegevens niet al te ver verbergen, maar gewoon keihard naar voren brengen. Het is namelijk de basis van een top presterende muis.

Geen feature, maar wel een ontbrekende feature sinds de eerste Kone en Kone XTD, is het systeem met verwisselbare gewichten. Ongetwijfeld deels bezuiniging, maar gewichten achterin de muis brengt ook een balans vraagstuk met zich mee. Het weglaten houdt in dat de muis vanzichzelf gewoon goed gebalanceerd kan zijn, en dat is hier ook het geval. Wel een feature weg, maar m.i. met even relevant bijkomend voordeel.

De volledige specs ter informatie:

Prestaties

Testen van een PWM336X muis is bijna ook niet meer dan een formaliteit, want tot dusver lijkt het erom dat om een 336X muis te verpesten je serieus bijzonder talent moet hebben.

Dat speciale talent lijkt Roccat gelukkig niet mee belast, want we zien niets anders dan een perfecte score. De glij snelheid is ook netjes in orde, gewoon een mooie opvolger van de Kone XTD die het met de iets oudere PWM3988 al uitstekend deed.

Software

Roccat geeft een redelijk zwaar softwarepakket mee, maar wel één die in mijn ervaring goed werkt, netjes gepolijst is, en ook overzichtelijk is. Zo zien we de veelal bekende opties zoals profielen maken, macro’s maken, DPI instellingen, keybinds en dergelijke, maar iets eenvoudigs als een ‘favorites’ stijl startscherm met enkel de instellingen die je zelf in één oogopslag wilt zien is best prettig.

Hoewel de macro editor een hele reeks specifieke game profielen heel leuk zijn moeten we wel even een zetje geven aan het software development team van Roccat. Want Battlefield 3 en 4? Maar geen 1? Really? En ook tal van andere ‘recente’ games zitten er simpelweg niet in. Het lijkt alsof ze de game presets van een jaar terug wel voldoende vonden en er sindsdien geen tijd meer in hebben gestoken, en dat is erg jammer.

Oh ja, en RGB pas je natuurlijk aan, met toch een aardig (niet overdreven) effect op de muis.

Conclusie

De Kone had, en behoudt een bijzonder plekje voor ons. Het is een goede muis, een muis met een perfecte sensor, maar bovenal een muis met een uitstekende vormgeving voor de liefhebber van een echte palm grip. Vooral zij die de meeste typische muizen net wat aan de compacte kant vinden zullen blij zijn met deze goed gevormde optie die dat (hand)maatje meer uitstekend bedient.

Op gebied van de switches biedt Roccat ook een uitstekende click-ervaring, al heb ik er wel moeite mee dat een muis van 79 euro niet voorzien is van de duurzamere varianten van Omron. Roccat gaat wel mee met de nieuwste sensor, maar de switches zijn onveranderd het standaard type. In hoeverre dat echt een issue is blijft natuurlijk nog maar zeer de vraag, want ook de intensief gebruikte XTD vertoont na 3 jaar goed gebruik nog geen enkel signaal van vermoeidheid, en voor velen die hun muis te zijner tijd voor hygiënische redenen vervangen zal het een theoretisch kritiekpuntje zijn en geen praktische. Switch-death gaan we echter in geen geval afdoen als een theoretisch probleem en zeker op de zeer lange termijn wel één van de meer voorkomende redenen dat een muis echt prullenbak rijp is, dus we zijn dan ook tevreden over het feit dat Roccat in de nieuwe variant, de Kone Aimo, die stap ook heeft gemaakt. Voordat je linea recta de Aimo koopt, hou er wel rekening mee dat dat weliswaar een echte Kone vorm is, maar met de nodige flashy extra’s en verlies van de muiswiel side-click optie.

Verder is Roccat gewoon Roccat, dus RGB, prima software met vooral weer die handige easy-shift functie om je knoppen twee opdrachten te geven door een enkele knop als shift in te zetten, zij het met kanttekening dat de builtin game profiles nu echt aan een update toe zijn. Het klinkt knullig, maar een beetje gepolijste software helpt de productervaring wel. Verder goede materiaalkeuzes, nette afwerking, goed gevoel in de hand, dat plaatje klopt helemaal.

In een flinke roundup kwamen we echter bij een aantal echte top muizen uit, waarvan de Kone EMP er absoluut één is. Maar wanneer we er dan objectief slechts één als winnaar aan moeten wijzen is het lastig om de beperkte extra featureset of de standaard switches niet mee te wegen, zo bieden directe concurrenten zoals de Rival 700, Glaive of Gladius II meer features of extra’s en voel ik mij geneigd te zeggen dat 79 euro voor dit totaalplaatje dan best fors is. Aan de andere kant voelt de Kone EMP zeker als een luxe muis, en als ik van die stapel één palm grip muis zou moeten uitpakken voor mijn ietwat grotere hand dan zou dat ook de Kone zijn vanwege die uitstekende vorm en keuze voor die prettige materialen. Toegegeven, dat is natuurlijk subjectief, maar met zo veel te kiezen zal ook jouw uiteindelijke keuze vermoedelijk toch vooral door het subjectieve worden geleid. Anderzijds mag het dan wel onze keuze zijn, voor het label ‘Editor’s Choice’ vinden we de genoemde punten nipt te zwaar wegen. We kijken uit naar de Aimo in elk geval.

Hoe dan ook blijft dit een sterke optie voor zij op zoek naar die wat grotere palm grip, zeker wanneer je de scroll side-click waardeert, en een bescheiden LED effect meer dan genoeg vindt; de Aimo gaat tenslotte een stuk meer ‘los’ op dat vlak.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: