Razer Mercury Editions review

Welkom bij, wel, een review met eigenlijk veel te veel plaatjes maar omdat wij ze nu eenmaal mooi vinden hebben jullie een beetje pech 😉

Eerder dit jaar kondigde Razer aan dat ze een paar van hun producten van nieuwe kleurstellingen gingen voorzien. Niet de hele line-up, maar een greep uit de productcategorien zodat je in elk geval een setje kon maken in een afwijkende kleur. De kleurstelling waar wij naar kunnen kijken heet ‘Mercury’, een combinatie van wit en zilverkleurig, waarbij je dan uitkomt op een combinatie van de Blackwidow X Chroma, de Kraken 7.1 V2, de Lancehead Tournament Edition, en een Invicta mousepad. Normaliter zou je denken ‘review die dingen lekker los’, maar gezien de waarschijnlijkheid dat mensen dit als set gaan benaderen willen wij dat ook zo doen, waarbij we dan goed op gaan letten op de balans tussen de producten. Vergis je namelijk niet, de hele set is niet heel goedkoop. Op basis van adviesprijzen is het slechts een tientje hier en daar, maar in de praktijk lijkt deze Mercury set Media Markt exclusief, waar je dan de adviesprijs betaalt terwijl de straatprijs van de standaard kleurstellingen al is gezakt.

Hoe dan ook, het is Razer dus het staat garant voor emotie (welke kant je emoties dan ook gaan met Razer).

Razer Blackwidow X

We beginnen met de Razer Blackwidow X, een 169 euro kostend mechanische ramplank. Dat zet hem in het iets luxere segment, maar dat zien we ook vrij snel af aan de verpakking en het product zelf. Zo is dit bord voorzien van een aluminium toplaag die niet alleen leuk voor het oog is (dat zien we vaker) maar het is ook echt een flink stevige laag. Opvallend is dat dit de sub-topper is van Razer, de non-X Blackwidow staat er op papier boven met o.a. een polssteun, die hier dus ontbreekt, maar wat uitstraling en fysieke indrukken betreft doet deze er echt niet voor ons.

De Mercury kleurstelling maakt hem weliswaar erg opvallend, het is geen opgeblazen model. Razer logotje voorop, maar verder niet al te veel poespas. Layout en font zijn bijvoorbeeld ook niet echt heel erg ‘in your face’. Sub-font ook chic, kleine ledjes als status indicators, het is gewoon een net ding met een hele nette bouw en afwerking.

De switches komen van Razer zelf, waarbij je voor de Mercury versie eigenlijk niet veel te kiezen hebt. Razer Greens zijn tactile en clicky, en feitelijk dus de tegenhanger van de Cherry MX Blue switch. Objectief zien we dat de switch wat meer speling heeft dan Cherry wanneer je de keycaps zijwaards beweegt, subjectief merk ik er in de praktijk geen ene pepernoot van en tikken ze erg prettig weg; de solide bouw doet veel meer voor de ervaring in elk geval, en zorgt voor een fijn totaalplaatje. Ik ga het niet per sé goedpraten als alternatief, ik ga mij zeker niet uitlaten over de werkelijke levensduur versus de claims die we toch niet gaan kunnen onderbouwen of ontkrachten, maar ik zie geen issues voor niet Cherry puristen. Maar goed, erg mooi, erg fijn in de aanslag, zij het met de kanttekening dat dat ook wel de standaard is rond en zelfs onder dit prijspunt.

Nog even onderop, kabelgootjes, prima voetjes met grip, dat plaatje klopt.

Softwaretechnisch: functies aanpassen, macro’s maken, verlichting tweaken, game mode tweaken (welke knoppen worden uitgeschakeld, etcetera). Het blijft een fijn pakket om in te werken, maar we hekelen wel de verplichtige online registratie. Daar moeten ze m.i. echt mee stoppen.

En dan, Chroma backlight uiteraard. Ik denk dat de foto’s genoeg zeggen: dit zorgt voor hele leuke plaatjes.

Razer Kraken V2

Op naar de headset, en Razer heeft de Kraken 7.1 V2 uitverkoren om de Mercury treatment te krijgen. Razer heeft de nodige Krakens, dit is een model grofweg uit het midden van de line-up met een prijskaartje zo rond de 100 euro. Dit model is bedraad, voorzien van virtual 7.1 surround sound, en verder low-nonsense.

Het is een typische bedrade Razer headset tot zover dat bestaat, met grote schelpen die als wolken rond de oren zitten. Hij voelt stevig, met het nodige staal in de constructie, en hij toont zich ook een erg mooi fotomodel, al zeg ik het zelf. Er positief vinden we het concept van de oprol-mic, want die zijn flexibel, goed op te bergen (Fijn dat ze echt uit het zicht zijn) en ook niet gek grof.

Dat de Kraken 7.1 V2 een wat lagere positie kent dan de Blackwidow X merken we echter wel aan de afwerking, en zeker wanneer we dan de Thresher 7.1 nog vers in het geheugen hebben zitten. Niets voelt weliswaar breekbaar, er voelt ook weinig echt luxe aan de Kraken. De kabel is vrij stug en voelt niet zo chic als hij oogt, en zien we wat er met de hoofdband gebeurd wanneer op een hoofd geplaatst dan vinden we dat toch wel duidelijk een minpuntje.

Ook het geluid is, tja, aardig, maar zeker niet uitzonderlijk. Het is niet verkeerd, en vooral in games heeft het een lekkere punch onderin, de bekende heldere voetstappen als gevolg van de v-tuning, etcetera, maar zouden we de Kraken V2 op het gebruikelijke prijspunt beoordelen zouden we al stellen dat er wel headsets zijn met een all-round betere geluidskwaliteit voor wat minder geld. De Mercury is vervolgens duurder dan de standaard Kraken 7.1 V2, maar biedt dan los van de kleur geen meerwaarde. Als pure gaming headset is het dus niet verkeerd, want de flinke drivers ontbreken niet aan de benodigde kracht, en Razer heeft hun virtuele 7.1 surround echt uitstekend voor elkaar tot zover dat mogelijk is, maar introduceren we muziek in de vergelijking zien we simpelweg modellen rond de 80 euro die dat overtuigend beter doen en dat helpt de Kraken 7.1 V2 het label ‘voldoende’ niet te ontstijgen.

De Kraken V2 is ruim verstelbaar, dus ‘passen’ zal zelden een issue zijn. Ook is hij redelijk niet hinderlijk ongeacht het vorm hoofd, dus hij lijkt op niemand echt niet goed te zitten. Wel missen we de echte overtuiging van de pasvorm. Razer headsets zijn vaker wat losjes, dat is op zich niet fout, maar de Thresher was bijvoorbeeld net even wat zachter, net wat luxer, en voelde net als een wat duurder wolkje dan de Kraken V2 die onder de streep niet overtuigd als een 109 euro kostende headset an sich, maar als een prijzige aanvulling van de rest van de set.

Software wederom prima, genoeg aan te passen wat een duidelijke plus is. Microfoon kwaliteit is ook meer dan prima (zij het niet uitzonderlijk) plus dat ook daar wat tweak opties zijn.

De RGB in dit model is wat eenvoudiger, een logotje op de schelp, maar het ziet er wel goed uit.

Razer Lancehead Tournament Edition

De Razer Lancehead hadden we al getest, en daar waren we op heel veel vlakken goed over te spreken. Het voornaamste vlak, de sensor, is echter precies wat verschilt tussen de eerder bekeken draadloze versie en de in Mercury uitgevoerde bedrade versie. Bij de draadloze versie was de keuze gemaakt om meer RGB toe te voegen (wat stroom verbruikt) met een minder goede, zuinigere sensor als gevolg, en die keuze voor form over function hadden wij moeite mee. De tournament edition hoeft zich over batterijduur geen zorgen te maken, en is dan ook voorzien van de top-end PWM336X. Het resultaat, lang verhaal kort: een top presterende muis op elk vlak. Switches zijn keurig, scrollwiel is goed in balans, geen zwak plekje in de bouw, gewoon top.

Maar laten we niet vergeten uit te pakken: doosje netjes, net documentje, de kabel vinden we wel net wat aan de (te) stroeve kant en zelfs een tikkeltje goedkoop voelen, maar verder is dit echt een pracht van een muis. Bouwkwaliteit, afwerking, switches, scrollwiel. De kleine bewegingen in de vorm, dit is subjectief, en ik durf wel te stellen objectief, prachtig, helemaal wanneer je linkshandig bent een slechts een fractie van alle muizen kan overwegen.

Geen muis is perfect voor iedereen, dus ook de Lancehead niet. Hij is nu eenmaal wat aan de kleine kant, en zodra je handen net als die van mij de 20 centimeter passeren merk je dat je een beetje te groot bent. Dan kan het nog interessant zijn als je een hele agressieve gripstijl hebt, maar als vuistregel is dit een model voor mensen met kleine tot middelgrote handen. Voor de grotere medemens had ik gehoopt op een Deathadder Mercury, maar objectief gezien is dit een top muis en ‘special edition’ waardig.

Software, zelfde verhaal als de andere twee: dik in orde, vlot, maar ook met die registratie eis.

En met een beetje RGB, wat een ding om te zien…

Razer Invicta

Geen desktop set zonder mousepad zullen ze gedacht hebben, dus kreeg de Razer Invicta ook de Mercury treatment. De eerste indrukken zijn bijzonder, bijna bizar, wanneer je de al nette doos opent om een soort grijs doosje / koffertje te zien waar de pad in zit. Wat dan weer jammer is is dat die grijze doos zelf enige vorm van echte luxe ontbreekt, maar eenmaal geopend en je ziet je mousepadje netjes verpakt is het toch weer leuk.

De Invicta is een harde aluminium pad met een enorme griplaag eronder; die gaat echt nergens heen. In dat frame leg je de inlay, die aan beide kanten een iets andere laag hebben. De één is wat grippier, de ander wat sneller, maar echt heel groot is het verschil niet. Als hard pad is het wel een serieuze overweging dat het wat dikker is, en sowieso vind ik hard pads meer acquired taste dan algemeen handig advies.

Op zich is de Invicta echter best leuk, en als deel van het pakket past het natuurlijk goed, maar als je je dan bedenkt dat hij 65 euro kost vind ik dat wel heel lastig te verdedigen. Je moet dan echt je set compleet willen hebben en geenszins op je centen hoeven te letten, want als ik zie dat je voor dat geld met drie euro bijleggen een Deathadder Elite kan kopen (in zwart weliswaar) dan vind ik dat toch een hele scheve verhouding. Zelfs mijn persoonlijke favoriete mousepad tot dusver, de Roccat Hiro, mocht ik met 40 euro al ‘heel erg duur’ noemen. De vertaalslag naar een 65 euro pad mag je zelf maken.

Als je het mij zou vragen zou ik een cloth pad, het liefst in XXL formaat, van de Mercury treatment voorzien, want dit is wel een pittige horde die verder gaat dan even een tientje of twee bijtikken voor je kleur naar keuze. Het is 100% subjectief, maar we hebben vaker gezien dat hard pads toch echt de kleinere doelgroep kennen.

We sluiten af, met natuurlijk het setje compleet. Vergezeld door de nieuwe Asus ROG PG27VQ monitor, en natuurlijk de NZXT H700i in matchend wit.

Conclusie

De Razer Mercury set dan, officieel geen vaste set, maar zoals gezegd ook erg lastig helemaal los van elkaar te zien. Sure, je kan dit wit en aluminium Razer festijn prima combineren met tal van andere randapparatuur, en dat is maar goed ook want het is bijna onmogelijk één set vast te stellen die voor iedereen ideaal is, maar ook Razer zal toch een beetje hopen dat iemand in één keer alles of toch veel pakt.

Zowel het toetsenbord als de muis laten wat dat betreft weinig te wensen over. Dat zijn beide modellen aan de bovenkant van de middenklasse met een hoog niveau van bouwkwaliteit en afwerking, met een sterke inhoudelijke basis wat techniek betreft, en dan visueel een heel mooi plaatje neerzetten. Een prijzig model ietsjes prijziger maken vanwege een wat exclusiever kleurenschema heb ik zelf geen grote moeite mee, uiteindelijk zal je zelf moeten bepalen of je daar wat meer voor over hebt, en ik denk dat de Razer fan daar geen twee tellen langer over na zou denken tot zover ze hun keuze al niet hadden gemaakt.

Met de Invicta en de Kraken V2 wordt het volgens mij wel wat lastiger, objectief toch. De Invicta deels omdat harde aluminium pads meer niche zijn dan cloth pads, en de muis ervaring dermate anders is. Iets wat lastiger te slikken kan zijn dan dan bijvoorbeeld een extra feature die je wellicht op je toetsenbord had gewild maar toch maar liet vallen vanwege de uitstraling. Het grootste probleem is echter de prijs, want 65 euro voor een mousepad is heel veel geld, en geen extra doosje erbij dat verandering kan brengen aan mijn mening dat de prijs-prestatieverhouding heel ver te zoeken is. Nu is het natuurlijk mijn taak om neutraal, objectief en inhoudelijk te kijken naar het producten en het aan de koper over te laten of wat wij zien en beschrijven dat bedrag waard is, maar ik verwacht toch dat zelfs een Razer die-hard hier meer dan kortstondig bij zal pauseren.

De Kraken 7.1 V2 dan, geen slechte headset, en mijn issue is ook niet dat hij iets dermate fout doet dat ik er inhoudelijk problemen mee heb, maar de Blackwidow X en vooral ook de Lancehead TE leggen de lat van de set als geheel heel erg hoog. Dat je een redelijk-high-end toetsenbord en muis dan combineert met een mid-end headset voelt dan wat vreemd. Een Thresher 7.1 Mercury (draadloos, wat luxer) had als een veel logischere keuze gevoeld, al heb je als consument in elk geval de mazzel dat er op gebied van headsets in deze kleurstelling wel zat te kiezen is. Overigens komt de Kraken V2 echt niet weg met enkel relatieve kritiek binnen de set, ook puur op zich zien we hier geen 109 euro headset in. Nu zal hij voor mensen die graag Razer kopen vast weten te voorkomen dat specifieke zwakke plekken opvallen; hij oogt tenslotte netjes, hij voelt ok in de hand, klinkt best aardig als een gaming headset, de mic is ruim voldoende, hij is redelijk neutraal van vorm en past op de meeste hoofden wel, maar kijk je echt goed naar een dozijn headsets in die zeg 70 tot 130 euro klasse, en dan heeft deze Kraken het wel lastig.

In een ideale wereld kan je elk Razer product in deze kleurstelling kopen, want over dat concept ben ik wel echt lyrisch. Oordeel gerust zelf over de foto’s, maar ik kan niet anders dan ze echt heel erg mooi vinden, ongeacht welk product we het over hebben. De dagen van het zwart/rood laten we graag achter ons, en dit soort extra keuzes zijn dan gewoon heel erg tof. Als complete set zetten we dus wat vraagtekens, waarbij je moet nadenken hoe die kanttekeningen voor jou gewogen worden vooral wat de Kraken 7.1 V2 en Invicta betreft, maar op hun eigen houtje en als combi zijn de Blackwidow X en de Lancehead toch echt reden voor een grote glimlach. Het is dat mijn eigen handen dan net te groot zijn voor de Lancehead, maar anders… Anyhow, next up: Quartz rose gok ik? 😉

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: