Razer Lancehead review

Als er één merk is met een geschiedenis op gebied van gaming muizen is het Razer. Het grote groene team stond aan de wieg van de gaming muizen is door de jaren heen verantwoordelijk geweest voor enkele iconische namen, van de Boomslang tot de Deathadder. En Razer heeft gaandeweg ook stevig vastgehouden aan bepaalde modellen, meet meerdere iteraties van dezelfde vorm.

Geheel nieuwe series zijn een stuk zeldzamer geweest, maar dat maakt ze eigenlijk des te interessanter. Met de draadloze Lancehead en de bedrade Lancehead Tournament Edition zet Razer echter weer een nieuwe stap, met een nieuwe vorm en nieuwe materialen, en wij konden met de draadloze Lancehead aan de slag.

Kostat? Eurotje of 135. Niet mals, dus hoge verwachtingen voor dit nieuwe model.

High-end Razer stelde nimmer teleur wat verpakking betreft, en ook dat hebben ze hier weer dik voor elkaar. Chique doosje, nette documentatie, wat stickers, net verpakte accessoires.

De Lancehead is een draadloze muis met kleine draadloze adapter, optie tot bedrade werking wanneer de batterij leeg is, en een aantrekkelijk verlengstuk om de adapter en kabel mee op je bureau te houden.

De Lancehead zelf is een prachtige muis, ik heb er geen andere woorden voor. De mat grijze coating doet wonderen met vette vingers, zorgt voor mooie plaatjes, en voelt ook aangenaam in de hand. Wel valt op dat het echt een klein muisje is, het gevoel van luxe komt uit de details en afwerking zoals we eerder van bijvoorbeeld de Sensei Wireless zagen, maar mist dus het voordeel van een indrukwekkende physique zoals de Asus Spatha of de Roccat Leadr. De afmetingen hebben daarmee absoluut gevolgen voor de manier van vastpakken, zo lukt het met mijn vrij grote handen niet om een comfortabele palm grip aan te nemen, daar is hij net te kort en vooral aan de lage kant voor, maar een stevige claw voor gooi- en smijtwerk, of fingertip grip voor meer ontspannen muizen.

Handen tot een centimetertje of 18 kunnen hem palmen, maar dan is de rek er redelijk uit, hij stuurt tot zover mogelijk richting een aggressievere grip tussen duim, pink en ringvinger zoals een kleine ambi muis beaamt.

Het is dus een symmetrische muis met duimknoppen aan beide kanten om ook linkshandigen te kunnen bedienen, maar het lukt ons niet om per ongeluk de knoppen aan de pink-zijde in te drukken, welke hand je ook gebruikt. Flink grippy rubberen coating vinden we rond het ruim en pink gebied, bij daarbij wel de opmerking dat in die groeven vuil en stof kan blijven hangen.

Primaire switches voelen uitstekend, duimknoppen voelen uitstekend scherp, en de aanwezigheid van twee knoppen bovenop blijft prettig. Ook het scrollwiel voelt uitstekend aan, niet te zwaar dat browsen onprettig is, maar net zwaar genoeg voor heldere en precieze stappen. Wat uitvoering betreft geen kritiek, maar dat had ook niet gemogen.

Onderop treffen we ook wat moois aan, zo is de cover waarin je de draadloze adapter doet ietwat transparant zodat je hem kan zien zonder de klep eraf te halen; details tellen.

De features en specs vanuit Razer:

Voor wat extra perspectief zetten we de Lancehead even naast de Razer Naga Hex V2, review volgt:

Het gebruikelijke overzicht.

We hebben de laatste tijd veel muizen gezien met de meest recente optische top sensor, de PWM 3360 en varianten daarop waarvan het concept ‘variant’ toch vooral marketing technisch wordt gebruikt terwijl de prestaties feitelijk gelijk zijn.

En in de nieuwste Razer gaming muis had ik eigenlijk ook zo’n sensor verwacht, maar de foto van de onderzijde, en de specificatiepagina, verklapte al dat Razer hier vasthoudt aan de eerdere Philips Twineye laser sensor. Waarom deze keuze is gemaakt is niet duidelijk, we hebben tenslotte ook gezien dat er met die 3360 een draadloze muis te maken valt. Maar hoewel er veel te zeggen valt voor de PLN lasers en de prestaties op verschillende oppervlaktes, en zeker in ‘normaal’ gebruik, kennen ze ook zeer specifieke minpunten die in andere gebruiksdoelen een issue kunnen zijn.

Muizen we ‘gewoon’ over onze collectie aan cloth pads, hard pads krijg je mij voor mijn plezier niet op, dan loopt alles als een zonnetje, en met de muis langer in gebruik (want een accu testen gaat nie voor niks eh) valt er eigenlijk ook niet direct veel op. De zogeheten z-axis bug, het verspringen van de cursor wanneer je de muis op tilt, lijkt ook minder extreem dan in het verleden het geval was (wellicht door wat aanpassingen aan de lens in recente PLN revisies?), maar is desondanks nog wel duidelijk aanwezig. Til je de muis veel op, en daar lijkt deze vorm zich ook wel voor te dienen, dan is dat gewoon een minpunt dat je ‘aim’ in-game even verspringt.

Het andere duidelijke minpunt treft zowel gamen als overige taken, en dat is dat de registratie van de aller traagste bewegingen gewoon niet optimaal is. Let op, je moet dan echt bizar traag over je muismat schuiven in de kleinst mogelijke stappen, maar het is duidelijk meetbaar. Waar de kleinste, traagste verplaatsing toch een pixel zou moeten verschuiven op je scherm gebeurt dat hier gewoon soms niet. Als je pixel precies moet werken is het niet zo dat je dus moeite hebt om elke pixel te benaderen, maar die pure, ongeëvenaarde nauwkeurigheid op de hoogste en laagste snelheid van o.a. de betere optische sensoren zien we hier dus niet.

Er is ook sprake van enige acceleratie, maar het resultaat is vrij beperkt, vrijwel niets vergeleken met de oude ADNS-9500 of 9800’s bijvoorbeeld. Anderzijds is zelfs ‘iets’ meer dan ‘niets’ van de betere optische modellen.

Wat mij als muis fanaat toch een beetje steekt is dat de niet-draadloze Tournament Editie van de Lancehead niet van deze laser, maar wel van een goede optische sensor is voorzien. Ik heb de bedrade welliswaar niet gehad, maar het zou gek moeten lopen dat die niet gewoon prestaties biedt waarop wij niets kunnen opmerken.

Één van de focuspunten van Razer is het feit dat deze draadloze implementatie stabieler zou moeten zijn door het constant kunnen schakelen naar vrije frequenties, iets wat we Logitech met de G900 ook zagen doen. Het probleem is dat een echte test iets als een mega LAN party zou kunnen zijn, want hoewel we geen opmerkingen over de stabiliteit hebben hebben we dat ook niet gehad over eerdere draadloze gaming muizen.

De accu houdt ook goed stand, Razer claimt zo’n 24 uur, en dat lijkt met mijn ‘normale’ beetje-van-alles gebruik ook niet gelogen, met zo’n beetje elke derde dag wat oplaadtijd, of een dagje (of nog iets meer) erbij als we de verlichting buiten beschouwing laten. Overigens met de kanttekening dat Razer weliswaar een pittige, soms over-actieve marketing afdeling heeft, maar dat ze wat accuduur tot dusver consequent accurate getallen opgeven.

De Razer software blijft absoluut tot de top behoren hoe intuitief en overzichtelijk het is, het is duidelijk goed doorontwikkeld, al blijf ik even goed kanttekeningen plaatsen bij Razer hun vereiste dat je je registreert. Natuurlijk kent het voordelen om een functie aan te bieden dat de instellingen via ‘de cloud’ worden gesynchroniseerd naar andere systemen, en het is ook optioneel, maar zelfs voordat je de offline modus kan gebruiken moet je toch een keer online registreren.

Het meeste spreekt dus voor zich, hooguit dat je iets meer tijd kwijt bent aan het aanpassen van de verlichting, maar dat komt vooral omdat je indien gewenst elk LEDje aan de zijkant zelf aan kan passen.

En dan het resultaat. Ik kan er weinig anders van maken, ik vind het gewoon een pracht van een muis. Van de coating tot de vorm, en de heel net afgewerkte LED mogelijkheden die erin zitten. Razer liefhebbers met een zwak voor de groene slangen zullen hier ongetwijfeld heel erg warm van worden. Omdat de Lancehead het hier voor een groot deel van moet hebben, moar pics!

De Razer Lancehead is bijzonder. Van de verpakking tot de bouwkwaliteit, en van de afwerking tot de LED implementatie. Smaak is altijd subjectief, maar ik kan een dergelijke niet-over-the-top doch hele strakke implementatie wel heel erg waarderen. Vanaf het moment van uitpakken tot het publiceren van de review is het een muis die mij toch vooral doet kwijlen, zelden maakt een muis de foto sessie zo eenvoudig.

Het fraaie visuele maakt de teleurstelling omtrent de sensorkeuze des te sterker. Nu moeten we niet overdrijven en denken dat deze PLN laser voor de meeste doeleinden en gebruikers iets anders dan ‘goed’ gaat voelen, maar voor de echt kritische muis koper, de echt fanatieke gamer (zeker zij in de FPS / CS:GO wereld), of bijvoorbeeld de die-hard sniper speler zitten er gewoon duidelijke consequenties aan deze sensor: z-axis jump, super-slow pixel tracking, en een klein beetje acceleratie, al is dat laatste wel marginaal. Het is vooral jammer omdat Razer de top optische sensoren wel degelijk heeft, en bovenal lastig te verteren: we zien eigenlijk geen enkel voordeel van deze keuze boven een dergelijke optical, enkel nadelen, en dat op een prijspunt waarop ‘nadelen’ toch echt tot een minimum of specifieke doelgroep zouden moeten worden beperkt. Oftewel een dikke vette “Why Razer?”, want als ze dit anders hadden aangepakt dan had ik hier naar een ultiem luxe knaagdier gekeken, ook voor fanatiekere gamers, en niet primair een meer casual georienteerd luxepaard.

Goed, voor de fanatiekelingen rest dus eventueel de bedrade Lancehead TE. Voor deze draadloze Lancehead kijken we dus verder vanuit een meer relaxte gebruiker of casual gamer perspectief. Laten we daar de diepere sensordiscussie even voor wat het is en zien we een muis met een bouwkwaliteit waar je U tegen zegt, met heerlijke primaire switches, scherp duimknoppen en knoppen bovenop en een scrollwheel dat eveneens uitstekend is uitgevoerd, en het geheel wordt ondersteund door een intuïtief softwarepakket en één van de meer aantrekkelijke RGB implementaties die we hebben gezien. Verder natuurlijk ook fijn dat linkshandigen een optie erbij hebben, luxere muizen richten zich veelal toch op de rechter hand, met daarbij een positieve kanttekening voor de manier waarop knoppen aan beide kanten zitten verwerkt: goed bereikbaar met de duim, maar buiten bereik van de pink aan de andere kant wat per ongeluk klikken onwaarschijnlijk maakt.

Wat het draadloze aspect zelf betreft legt Razer veel focus op het ATF verhaal, met extra robuuste verbinding zelfs in de drukste draadloze omgevingen. Er zal ongetwijfeld wat voor te zeggen zijn, maar helaas ontbreekt ons de omgeving waarin ‘normale’ 2.4GHz devices moeite hebben en moeten we het dus maar even geloven. Wat accuduur betreft in elk geval geen klagen, de meeste draadloze beestjes hangen sneller aan de lader, en de Razer speelt in de buurt van andere ‘zuinigere’ gaming modellen.

De kritiekpunten zijn helder, maar als je die niet van toepassing acht (bijvoorbeeld zij tevreden met hun huidige laser muis) is het toch wel een heel fraai beestje. Voor veel muizen is het lastig om echt op te vallen tussen de vele (veelal degelijke) opties, maar Razer weet toch wel weer echt een eigenzinnig muisje uit te brengen die er op zijn eigen manier uit springt. Of dat argument genoeg gaat zijn om op te boxen tegen de vele andere eveneens fraaie beestjes die we voor 135 euro kunnen aanschaffen weet ik niet, maar Razer lijkt in de recente geschiedenis geen tekort te hebben gehad aan liefhebbers van hun hardware. De positionering wordt zo in elk geval duidelijk: Helaas geen ultiem competitive beestje, maar desondanks een fraai draadloos show stukje voor op je bureau.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: