De verpakking is eenvoudig maar prima stevig karton. Intern zit de behuizing, een wat so-so geschreven handleiding en alle schroefjes gezamenlijk in één zakje. Het kan ermee door.
De Styx zelf is een prettig zich om te aanschouwen, al steek ik mijn liefde voor aluminium behuizingen zelden onder stoelen of banken. Ondanks een redelijk no-nonsense vormgeving valt er genoeg te zien, van de aantrekkelijke ‘brushed’ uitstraling van het aluminium, het aantrekkelijk aan-/uit knopje voorop, en het zichtbare maar niet overdreven aanwezige Raijintek logo. Over de afwerking van de randjes is ook geen slecht woord te zeggen, het ziet er allemaal uitstekend uit. Hetzelfde gaat op voor de audio aansluitingen en USB poorten en het uitneembare stoffilter bovenop. Het aluminium is uiteraard niet zwaar, en als je de Styx oppakt voelt het ook niet heel indrukwekkend aan, maar daar zie je weinig van.
Aan de linkerkant zien we een vlak aluminium zijpaneel, aan de rechterkant zien we een verticale lijn voor een slim-line slot-loading optical drive en het venster. Opvallend aan het venster is de relatief kleine uitvoering, veel meer dan je processorkoeler of case-fan zal je niet zien, en het feit dat deze op de behuizing zit geschroefd. Niet vreemd want in een dunne laag aluminium zijn de opties beperkt, maar het is duidelijk dat de ‘window’ uitvoering niet meer is dan het gesloten paneel met een vierkant eruit gezaagd. Wat afwerking betreft wederom geen klagen.
Onderop zien we dat de ATX voeding verticaal wordt geplaatst en de lucht naar beneden weg drukt, en eventueel nog een plekje voor een extra ventilator. Vier eenvoudige rubberen voetjes zorgen voor wat vrje ruimte.
