We willen curves zien, dus knallen het saaie stuk even door: Doos prima, handleiding prima, schroefjes in losse zakjes prima, veel tie-wraps etc etc.
MANTA! 😀 Je kan niet ontkennen dat de keuze van je behuizing een grotendeels emotionele keuze dient te zijn. Praktisch moet de kast uiteraard niet onder doen, maar de eerste indruk telt, en wat eerste indruk betreft hoor je ons zeker niet klagen. Wat je ook niet kan ontkennen is dat de NZXT Manta echt iets anders is. Werkelijk alles is op één of andere manier gebogen; van de zijkanten, inclusief het venster, tot de bovenkant. Wat vooral ook opvalt is het materiaalgebruik, want de hele behuizing is met een laagje metaal afgewerkt, dit geeft het een luxere uitstraling dan de meeste behuizingen, maar brengt niet het nadeel van extreme gevoeligheid voor vingerafdrukken zoals we bij geborsteld aluminium zien. Een uitstekende bouwkwaliteit en dito afwerking.
Zoomen we in dna blijft het genieten. Het standaard aanwezige logo is bescheiden zwart (en je kan er de glimmende NZXT case bedge over zetten als je dat wilt), een flinke luchtinlaat aan de onderzijde, en ook de bovenkant ziet er lekker uit met de kromingen en de metalen afwerking. Enige minpuntje daar is dat de power button wat ‘gemiddeld’ is, terwijl de H440 juist een lekker strakke, LED verlichte button had. Verder moet je het met de twee USB poorten doen, want elke vorm van frontpanel uitbreiding is simpelweg niet mogelijk.
Rechter paneel is dicht afgewerkt, linker paneel is voorzien van een groot (wederom geboven) venster die al verklapt dat de bekende NZXT PSU afwerking weer aanwezig is. Achterzijde is weer wat ‘gangbaar’, de onderkant laat echter zien dat de bouw van deze behuizing echt keurig in orde is; flinke strips, een stoffilter, en als je goed naar de materialen kijkt zie je dat niets ‘dun’ is.
