MSI RTX 2070 Gaming Z review

In deze review gaan we het hebben over de MSI GeForce RTX 2070 Gaming Z.. Voor meer informatie, diepere bespreking van relatieve RTX prestaties en algemene gedachtes over de RTX producten en Turing chips verwijzen we je naar onze andere hoofstukken over dit onderwerp. Hier gaan we uit van een basale kennis over de chips en bijbehorende featuresets en richten we ons vooral op mensen die serieuze interesse hebben in deze kaarten, of gewoon benieuwd zijn of MSI een beetje leuke kaart heeft weten te maken. En ja dit is RTX kaart nummer zoveel, dus als je eerdere RTX reviews hebt gelezen van ons kan je feitelijk plaatjes kwijlen en enkel de hoofdstukken uitpakken, prestaties en conclusies lezen; de rest is inhoudelijk gelijk aan eerdere reviews.

Prijzen? Momenteel gaat deze kaart voor ca 639 euro over de toonbank.

Uitpakken

Doosje, driver dvd’tje, onderzettertjes (van karton, verwacht er niet te lang mee te doen), en het bracket geval van MSI om doorzakken tegen te gaan. Het probleem; ook die leunt op de expansiesloten van je case en de effectiviteit ervan is daarmee erg case afhankelijk. We zouden er gemakshalve niet te veel van verwachten.

De kaart zelf? Waar Asus en Gigabyte in de hele RTX lijn feitelijk dezelfde modellen aanhouden wisselt MSI hun line-up per onderliggende chip sterk. Ook de 2070 Gaming Z is daar een goed voorbeeld van, zo is er geen RTX 2080 Gaming Z, of RTX 2080 Ti Gaming Z. Gezien de forse cover en flinke LED strips is de beste beschrijving dat de Gaming Z een beetje de Gaming X Trio is van de instap-RTX. MSI zal gedacht hebben dat een drie fan oplossing voor een RTX 2070 een beetje overkill is, en dat mensen wel een dikke kaart zullen waarderen, maar dat het niet ten koste hoeft te gaan van compatibiliteit met mid-range cases.

En in dat opzicht doen ze het goed. Het is een stevig ding om te zien, forse shroud, niet overdreven lang maar wel indrukwekkend. Herkenbaar als niet-instap model in elk geval. Monochroom is de trend van 2018, al zet MSI in op iets meer grijs dan zwart. Vooral in de backplate is dat zichtbaar, en het laat in mijn bescheiden mening een prima indruk achter.

Aansluitingen, 3x DPI, 1x HDMI en USB Type-C zoals de standaard die Nvidia heeft gezet.

Features en specs

Test setup

Onze GPU test opstelling voor 2018 bestaat uit:
– Cooler Master Test Bench (Open)
– Asus ROG Z370-F Strix Gaming moederbord
– Intel Core i7-8700K @ 4,5 GHz
– 32 GB Corsair Vengeance LPX 3000 MHz
– Seasonic Prime Titanium 850W PSU
– Samsung 960 PRO 1TB SSD
– Samsung T5 External SSD 2TB
– Windows 10 Pro x64

Zoals in het andere hoofdstuk genoemd hebben we de laatste weken alle GPU’s die je in de lijstjes ziet staan hertest, oftewel alles van de GTX 1050 Ti tot en met de RTX units, en van de RX 570 tot en met Vega 64. Er is namelijk zo veel gebeurd (Spectre, Meltdown, algemene Windows 10 updates en driver updates) dat hergebruik van oudere resultaten van twee jaar terug simpelweg niet acceptabel is.

3D Mark

3D Mark benchmarks zijn toch de onbetwiste vaste hap wat benchmarks betreft. Fire Strike is een oude bekende DX11 benchmark, Extreme en Ultra zijn respectievelijk 1440p en 4K varianten van het 1080p origineel, en Time Spy is de nieuwe DX12 1440p benchmark. Lang verhaal kort: nog altijd een sterke graadmeter wat onderlinge krachtverschillen betreft.

Assassin’s Creed Origins

Assassin’s Creed Origins is door Ubisoft uitgebracht in Oktober 2017 en is de zoveelste game in de Assassin’s Creed series (who is keeping count). Na de nodige stukjes herhaling in eerdere games in de serie is Origins een opvallende positieve uitschieter in ons boekje: uiteraard genoeg bekende elementen, maar het gevechtsysteem is goed onder handen genomen, en de game draait ook uitermate soepel en je klimt vlotter dan voorheen overal naar boven. De game speelt zich af in een grote open spelwereld en kent de nodige snelle scenes en gevechten, een gemiddelde van 55-60 FPS vertaalt zich in een soepele spelervaring, waarbij enkel de meest fps gevoelige gamer in grote gevechten meer zal willen. Niet de game van het jaar, maar wel één die echt de moeite is om te spelen.

Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands

Ook Wildlands (2015) is een grote open wereld game, maar dan met minder klimmen en klauteren, en meer rondrennen met moderne wapens. Of eigenlijk rondsluipen, want hoewel we de nodige drukke gevechten meemaken is het een Tom Clancy game en is de primaire focus eigenlijk om ongemerkt je missies uit te voeren. Als FPS game is een gemiddelde score richting de 60 ook gewoon gewenst, wat in de praktijk ook redelijk stabiel blijft. Wel is het een extreem zware game an sich, zeker vergeleken met de minder-open-world broeder van Ubisoft The Division, en het is ook de enige game in de huidige line-up waarin de RTX 2080 Ti op 4K Ultra de 60 FPS niet haalt.

Tom Clancy’s The Division

Vergeleken met Wildlands is de wereld van the Division (2015) weliswaar wat kleiner, het voornaamste verschil is dat je door een verlaten, door een apocalypse verwoeste stad slentert. Het is een echte looter shooter, waarbij je soms wellicht wat te veel tijd bezig bent met je inventory en je wapens wisselen of verpatsen (iets wat Wildlands een stuk soepeler wist te verwerken), maar onder de streep een heerlijke co-op game die je een keer gespeeld zou moeten hebben. Wederom een shooter, dus een gemiddelde richting de 60 FPS is nog wel gewenst, maar de game draait een stuk soepeler dan de grote-wereld Wildlands.

Total War: Warhammer

Total War in het Warhammer universum, dat kon bijna niet mis, en dat ging ook niet mis. Een genot voor strategy liefhebbers, zowel op meta niveau als zij die graag hands-on gaan met gigantische legers. De sfeer is goed, de uitdaging is goed, zo ook die voor je systeem, al gaat dat met 2017-hardware redelijk eenvoudig. Als strategy game heb je niet direct een hoog gemiddelde framerate nodig, maar gezien de druk op je computer flink toe kan nemen met hele grote battles kan het geen kwaad om je alsnog op de 60 fps te richten als uitgangspunt. Gelukkig lukt dat zelfs met een mid-range kaart tegenwoordig, ook op 1440p, al heb je voor 4K wel een GTX 1080 Ti of RTX 2080 nodig.

Middle Earth: Shadow of War

Shadow of Mordor maakt plaats voor Shadow of War in onze suite, al zeg ik wel dat het de moeite is om de eerste game er voor een paar euri bij te kopen als je hem nog niet hebt. De Assassin’s Creed stijl game in de wereld van Lord of the Rings combineert strategie met vooral veel vecht scenes, en met de character ontwikkeling, aardige verhaallijn en goede sfeer een leuk game om wat uurtjes in door te brengen. De completionist in mij heeft wat moeite met de tig dingen die je kan doen en het feit dat het verhaal af en toe wat rekt, maar als je niet te gehaast bent zit er simpelweg tientallen uren aan fun in. In de framerates zijn beide games best onrustig; meestal is een 60 fps gemiddelde voldoende om een soepele ervaring te bieden, maar een beetje hoger inzetten kan geen kwaad voor de drukste momenten.

Far Cry 5

Far Cry Primal maakt plaats voor Far Cry 5, waarin Far Cry een beetje naar de roots terugkeerd in gameplay met meer guns en minder melee wapens als in Primal, maar het is en blijft een echte, herkenbare Far Cry 5 game. Goed verhaal, lekkere gameplay, genoeg humor en hoewel de co-op ervaring een teleurstelling was vanwege de slechte co-op mechanics is ook dit een game die je wel gespeelt zou moeten hebben. Ook hier is 60 FPS een prima uitgangspunt voor een soepele ervaring door het hele verhaal heen.

Strange Brigade

Strange Brigade is een heerlijke nieuwe co-op shooter waar ik eigenlijk weinig vanaf wist, maar ons de laatste dagen (totdat RTX uit kwam en we volop in test modus gingen) het nodige plezier bracht. Lichte humor, hordes zombies, wat puzzelwerk met een Indiana Jones achtige stijl, en vooral heel veel knallen. Verwacht niet te veel diepgang, maar een avondje knallen met je vrienden weet deze moderne, vriendelijkere take op het Left 4 Dead en Vermintide concept toch goed te brengen.

Technisch een interessante bench omdat deze game zowel Vulkan als DX12 API opties biedt, die we dan ook naast elkaar zetten met één (high) setting:

Grid Autosport

Eigenlijk zou deze game in een 2018 test lijstje niet thuis horen, maar kennelijk doet auto’s iets met gamers waardoor ze die ook in games willen zien. Voor high-end kaarten zoals de RTX units eigenlijk geen geschikte graadmeter, ook niet op 4K Ultra settings, maar het is wel een benchmark die wat mindere goden de kans geeft om hun relatieve krachten te laten zien; niet iedereen koopt louter high-end kaarten.

Final Fantasy XV

Final Fantasy XV daarentegen is wel een mooie benchmark voor high-end kaarten om wat spierballen te tonen. We testen hier enkel 1080p en 4K, maar de 4K ‘high’ preset (daar zit standaard niets boven) is een mooi stukje eye candy waar ook de duurste kaarten nog niet de limieten van de CPU weten te vinden. Over de gameplay kan ik weinig kwijt, want de game zelf hebben we nog niet gespeeld.

Prestaties

We richten ons hier nu specifiek op de prestaties van deze kaart ten opzichte van andere RTX units:

Core prestaties:

Temperaturen, geluidsmetingen, en temps versus geluid. Temps in graden Celcius op basis van een 23 graden ambient, geluid gemeten op 50 centimeter in dB(A).

Verbruik, in Watt, gemeten aan de muur oftewel van de volledige testbench. Zowel met enkel load op de GPU, als volle belasting van CPU en GPU:

En dan de prijzen om het in perspectief te plaatsen:

We hebben MSI de laatste jaren vaker op stilte in zien zetten, en de Gaming Z doet dat ook. Het is met marge de stilste RTX Kaart in onze line-up. Praktisch gezien is het verschil met iets als een Armor niet groot, dat ga je praktisch niet eens horen als je beide kaarten in handen hebt, maar het verschil tussen een kaart die nipt meer dan 34 dBA doet en een ca 37 dBA kaart is wel op te merken.

Het blijft echter een lastige afweging, want ik heb er een heel hard hoofd in dat ca 37, of zelfs 40, decibel op 50 cm afstand voor een dikke videokaart onder load iemand dwars gaat zitten. Aan de andere kant vragen we af wat het nut is van een nog lagere temperatuur. 61 graden Celcius is een prachtige stabiele temp op een open testbench, en een prima basis voor zelfs een matig koelende case.

Conclusie

Kiezen tussen RTX 2070’s is verdomd lastig, zeg maar gerust een lood om oud ijzer verhaal. Kleine verschillen in de stabiele boost speeds in de long-term stresstest lijken leuk, maar merk je in de praktijk niet veel van. Net als de verschillen in temperaturen en geluidsproductie overigens. Daarbij zien we (getuige de Gigabyte Gaming OC bijvoorbeeld) dat er zelfs tussen twee samples met dezelfde koeler nog verschillen kunnen zitten en dat de boost speed die we meten lang niet zo veel zegt als sommige andere reviews doen vermoeden. Heel eerlijk? Je kan uit de lijst van de door ons geteste modellen feitelijk gewoon de kaart pakken die jij mooi vindt. Of als je daar minder om geeft: units met een lage prijs zijn veelal ook gewoon goed.

Kijken we specifiek naar de luxere, rijk in RGB aangeklede RTX 2070 kaarten dan doet de MSI Gaming Z het wel uitstekend. De Aorus Xtreme is visueel een geval apart maar ietsjes luider, de Asus is eveneens iets luider maar een stuk koeler. Beide zijn echter veelal 50 euro of meer duurder, daarmee benaderen die twee de RTX 2080 instappers te stevig wat ze in mijn optiek niet ‘xtreme’ interessant maakt. De Gaming Z houdt de fancy-schmancy upgrade kosten voor de liefhebber van dikke RGB actie redelijker.

Vergeleken met de instap RTX 2070’en blijft het echter toch lastig. De Gigabyte Gaming OC kaarten maken iets meer geluid en zijn netto niet even efficiënt, maar zijn nog altijd best stil, flink goedkoper en komen met een extra jaar garantie waar MSI wat mij betreft ook wel op in kan haken. Je moet wel een stiltefreak zijn of liefhebber van het Gaming Z design en RGB om dan meer uit te geven. Dat verhaal gaat ook op als we naar de MSI RTX 2070 Armor kijken, normaliter ook een stuk goedkoper. Die is maar marginaal trager, maar wel grofweg even efficiënt, spreekt eveneens stilte freaks aan, en het prestatieverschil in clocksnelheden is lastig te ervaren. Daarbij zijn die ook eenvoudig handmatig te ondervangen met 30 seconden MSI Afterburner. De Gaming OC van Gigabyte oogt weliswaar nog wat gewoontjes, maar de Armor doet op de RGB na in mijn optiek visueel niet onder voor de Gaming Z. De kans bestaat dat het overclock potentieel wat lager ligt daar, maar vooralsnog zien we daar in de praktijk maar beperkt bewijs voor (lees: geen).

Dat zet ons in een lastige positie, want onder de streep zet de MSI Gaming Z wel even de meest gebalanceerde prestatie neer van alle luxere RTX 2070’s, objectief de beste testresultaten. Het price premium boven hun prima degelijke, veel goedkopere instappers zal voor velen echter een paar stappen te ver gaan, maar we kunnen het MSI lastig kwalijk nemen dat ze ‘voor ieder wat wils’ ook een wat luxere RTX 2070 op de markt willen zetten. Gezien ze dat doen zonder de fout van de concurrenten te maken om te dicht op de RTX 2080’s te gaan zitten vinden we de Gaming Z gewoon een dik prima RTX geworden, of eigenlijk de dikste flink-RGB-beladen RTX 2070 die zichzelf niet de markt uit prijst.

Vragen over onze reviews of de producten die we bespreken? Je vindt ons op:
– Onze Discord server voor chat en tech talk (gratis en geen installatie noodzakelijk).
– Techtesters YouTube
– TechtestersLive op Twitch
– Foritain op Twitter (auteur, test-chef)
– Nadalina op Twitter (baas, foto-heldin)

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: