LG 38UC99 review

Een serieus risico van je tech aankoop is natuurlijk dat je thuis komt en dan kort erna leert dat er eigenlijk toch nog iets beters is. Zeker als je je aanschaf met een beetje aandacht hebt voorbereid dat dat soms toch een beetje zeer. Eerder dit jaar maakte ik voor mijn werkplek de stap naar een LG 34” 3440x1440p Ultrawide, een hele redelijke keuze wanneer je een scherm zoekt voor productiviteit (veel pixels) en foto gebeuren (IPS, goede kleurcapaciteit).

… en toen konden we een tijdje aan de slag met de LG 38UC99 aan de slag. 38”, curved, en met een resolutie van 3840×1600, oftewel nog groter en nog meer pixels, en zoals elke fanatieke pc werker zal weten is extra verticale werkruimte zelden vervelend. In deze review halen we het scherm door de routine, en gaan we ook vooral in op de eventuele meerwaarde boven een meer typisch 34” model.

Één ding kunnen we zeker niet omheen, en dat is dat je voor dit scherm bijna 1400 euro mag neerleggen. Of iets duur is is relatief, maar ik vermoed dat zelden iemand dit ‘weinig’ centen zal noemen.

De volledige specificaties:

Heldere specs, houden we van. 3840x1440p is reeds besproken, maar waar zij die een 4K scherm op het oog hebben vraagtekens zullen zetten bij de prijs per pixel kunnen we meteen de pixel-per-inch waarde aanhalen, want met 111 is het een scherm wat je normaliter zonder te schalen gebruikt, bij een 4K paneel op 27-32” zal je moeten schalen wat de netto ruimte wat kleiner maakt.

Interessant zijn o.a. de 75 Hz refresh optie en freesync support, en uiteraard wordt hier gebruik gemaakt van een IPS paneel met goede kijkhoeken en focus op kleurweergave; 99% sRGB wordt geclaimd. Kudos voor enige humor om de contrast ratio gewoon “mega” te noemen, al kan het zijn dat ze er toch 1:1000 of 1:1024 mee bedoelen; we zullen het zo meten.

Aansluiten gaat via DisplayPort (1.2) of HDMI (2.0) of via een USB Type-C device. Er zitten ook USB poorten op als hub of om je telefoon met Quick Charge support snel mee te laden. Verder zien we VESA support en speakers die ook via Bluetooth kunnen worden aangestuurd, plus een Picture-in-Picture optie voor twee bronnen tegelijk, mocht je zoiets fijn vinden.

Let uiteraard even op de afmetingen voordat je dit scherm neer zet, want die zijn niet mals. Anderzijds zijn ze niet extreem veel groter dan van een meer gangbare 34” ultrawide.

Verpakking: netjes, stevig, en ook vooral lekker groot. Maar goed nieuws: met een beetje passen en meten kan je hem met een golfkarretje meenemen (getest). Als je hem ergens met de auto wilt halen zorg dan voor een flinke laadruimte.

Het scherm zet je in drie stappen redelijk vlot in elkaar (voet, poot, paneel) en maakt vervolgens ook een lekker solide indruk; er zit ook meer dan genoeg staal in de hele constructie verwerkt. De voet is mooi gebogen en netjes geborsteld afgewerkt.

En twee minuten later staat het scherm compleet en kunnen we even staren. Het is een bijzonder indrukwekkende aangelegenheid, zelfs als je al 34” Ultrawides, 32” of 40” schermen voor je neus hebt gehad. De curve draagt daar aan bij, maar ook de individuele details zoals de dunne zilverkleurige bezels die lekker bij de voet passen mogen er toch zijn.

Achterop is het scherm geheel wit afgewerkt, en zien we de uitschuif constructie voor hoogte verstelling en een kantel functie. Een scherm van dit formaat hoeft niet 90 graden draaibaar te zijn, maar even naar de zijkant draaien zit er ook niet in. Daarbij overigens de kanttekening hoe zinvol dat is, ik heb in mijn ultrawide gebruik die functie nimmer gemist.

Naast de poot zien we de aansluitingen. De USB Type-C optie zal zeker gewaardeerd worden door zij met de luxere laptops, en het ontbreken van oudere aansluitingen kunnen we gezien de resolutie ook wel begrijpen. Wel vereist het strak wegwerken door de rechte plaatsing achterop iets meer moeite wanneer je de achterzijde van dit scherm duidelijk in het zicht verwacht te plaatsen, al helpt het optionel afneembare ringetje onderaan de voet uiteraard wel.

Nog even een blik op de aanwezige extra’s en accessoires. Een handleiding, driver en software cd (software wil je wel installeren overigens, daarover straks meer), DP kabel, HDMI kabel, USB Type-C kabel met USB Type-C -> Type-A verloopje, en een flinke brick voor de stroomvoorziening.

Witte kabels en accessoires bij een wit model monitor worden uiteraard wel gewaardeerd.

De testresultaten gaan we zo bekijken, maar als iemand die primair naar gecalibreerde (sRGB) IPS panelen kijkt vind ik de 38UC99 toch een hele knappe indruk maken. Het lijkt er hooguit op dat de coating iets matter, haast zijdeachtig is vergeleken met de LG 34UM88, iets wat ik zelf wel kan waarderen en zeker in een ruimte met grote lampen aan het plafond en studiolampen in de achtergrond is het fijn dat niet alles en nogwat wordt gereflecteerd.

Wat bovenal opvalt is de zee aan werkruimte. Fundamenteel aan de LG Ultrawide modellen is de software met welke je het scherm flexibel in verschillende zones aan kan passen. De paar honderd extra horizontale pixels in mijn eigen favoriete productiviteitssetting, drie verticale zones, valt al positief op, maar het is vooral de extra verticale ruimte die als grote meerwaarde wordt ontvangen. 160 pixels lijkt wellicht niet zo veel, maar zij die in de tijd geïnvesteerd hebben in 1920×1200 in plaats van 1920×1080 pixel schermen zullen precies begrijpen waar ik het over heb. Wat werkruimte betreft is het simpel: dit is een ultiemere uitvoering van een 1440p ultrawide, om over 1080p modellen maar te zwijgen. Vooral ook voor zij die de andere schermindelingen via de software willen gebruiken zullen profiteren van de extra pixels. Normaliter gaan we niet al te veel in op de software, maar hier is die dermate fundamenteel voor de ervaring dat we hem toch even meenemen om te laten zien hoe de indelingen en presets in elkaar zitten. Hou er ook rekening mee dat je de lijnen kan verschuiven, dus je kan die drie verticale zones ook verschillende breedtes meegeven.

De software zelf:

Of nog sneller, direct aanpassen vanuit de taakbalk:

Bij onze eigen ultrawide was één van de afwegingen dat we toch liever één dan twee schermen wilden neerzetten (en dat twee vergelijkbaar capabele schermen flink prijziger zouden zijn, iets wat hier niet op gaat). Een redenering die nog altijd stand houdt, maar afstappend van een 2560×1440 scherm plus 1920×1200 scherm was de netto werkruimte soms toch wel opvallend minder, en dat ‘probleem’ is hier niet merkbaar aan de orde gekomen. Ook vergeleken met de 32” en 40” modellen met 4K resolutie vinden wij beide hier de balans toch ook beter in orde, deels omdat de 111 PPI eigenlijk al een ideale balans bereikt zonder schaling, en deels omdat er weliswaar een mooie netto bump in verticale werkruimte is, maar dat de 38UC99 niet als een overdreven hoog scherm aanvoelt. Deze hoogte vereist weinig gewenning als je bijvoorbeeld al eens met 27” 1440p schermen hebt gewerkt, terwijl de gigantische 16:9 schermen de ogen duidelijk meer laten zoeken in de hoogte. Positieve woorden voor de LG dus, al moeten we ook niet vergeten dat we voor dit bedrag toch twee bijzonder capabele 2560x1440p schermen neer kunnen zetten.

Wat wel duidelijk wennen is is de curve van het scherm. De draai loopt goed met het natuurlijke beeld mee, en het voelt in principe ook wel alsof je rechter naar je scherm kijkt wanneer je de uithoeken gebruikt, maar het neemt niet weg dat het in grotere objecten een aparte ervaring is wanneer je loodrechte lijnen toch iets gebogen wegdraaien. Voor fotografie hebben wij het niet als een issue ervaren, en ook voor grote excel sheets bevalt het eigenlijk prima, maar toch kunnen we ons voorstellen dat curved niet voor iedereen weggelegd is, bijvoorbeeld wanneer je geen enkel optisch effect kan verdragen.

Dankzij Freesync en de 75 Hz optie zou er op dit scherm ook best een spelletje gespeeld kunnen worden. En op zich is dat ook prima mogelijk. CS:GO op deze afmetingen is sowieso een aparte ervaring, maar voor een niet 120Hz+ paneel komt deze LG aardig mee in deze vlotter shooter, wat een prima indicatie is dat wat rustigere games ook gewoon vlot genoeg gepresenteerd worden, uiteraard met de wetenschap dat dit primair geen gaming scherm is en zodoende niet aangeschaft moet worden. Het is niet het snelste scherm, en als je snelle schermen gewend bent voel je dat ook zeker wel, maar voor wat incidentele potjes hoef je het niet te laten. Freesync zou in theorie de grootste winst moeten zijn, maar het bereik van 52 tot 75 Hz is wel wat beperkt, zeker voor deze pittige resolutie waarop geen huidige AMD kaart echt op richt is het op zware instellingen lastig vol te houden. Het huidige topmodel, de RX 580, zal zware games op lagere settings weg moeten spelen, of je zal een voorliefde voor lichtere of tragere games moeten hebben. Eigenlijk is het wachten op AMD VEGA (Soon, I hear 😉 ) om er optimaal gebruik van te maken… althans dat hopen we voor AMD.

Fysieke bediening gaat met een kleine joystick onderop het scherm, vergelijkbaar met andere LG modellen en iets wat mij in de praktijk prima is bevallen. Het hoofdmenu is allemaal vrij vanzelfsprekend met wat input opties, beeldaanpassingen, en een flink aantal presets. We gaan verder uit van de subjectief aangename Custom instelling, ook voor gaming had deze mijn voorkeur, maar daarover waren de meningen verdeeld.

Normaliter geven we weinig aandacht aan de speakers in monitoren, simpelweg omdat ze vaak bedroevend slecht zijn. In onze 34UM88 viel echter al op dat er wel degelijk een aardig geluid in zit, zelfs voor een achtergrond muziekje niet onaangenaam terwijl we veelal op monitorspeakers al blij zijn als we een filmfragmentje zonder pijn kunnen aanhoren. Deze 38UC99 komt nog ietsjes beter voor de dag, wat de speakers wat ons betreft een feature maakt die genoemd en gewogen mag worden. Een vervanger voor een setje boekenplank speakers is het uiteraard niet, maar als je meer dan minimaal geluid uit je monitor verwacht scoort de LG toch punten.

Met behulp van de X-Rite iDisplay Pro heb ik dit scherm aan enkele tests onderworpen. Geen extreme lijsten met testresultaten, maar hopelijk een begrijpelijke samenvatting voor iedereen in een overzicht wat in korte tijd te begrijpen moet zijn en daarbij een duidelijk beeld te schetsen van de prestaties.

Maximale helderheid wordt geclaimd op 300 cd/m2, wij meten 274 cd/m2 in het midden maar zien iets hogere waardes op ander meetpunten. Dit is een prima maximale helderheid voor de meeste omgevingen zolang je niet de zon direct van achter op je gezicht hebt. Minimale helderheid komt iets boven de 0,3cd/m2 uit wat uiteindelijk resulteert in een contrast van 830:1, goed, maar niet uitzonderlijk.

Kleurtemperatuur zien we rond de 7000-7100K hangen, iets kouder dan daglicht maar dat zijn waardes die toch prettig ogen. De gamma curve is ook best netjes, met iets noemenswaardige afwijkingen enkel in de meest heldere delen.

Kleur- en grijsweergave dan? Prima resultaten voor alles behalve de meest extreme kleur kritische productietaken. Opvallend is het grote getal bij de pure rood weergave, maar zelfs op een gecalibreerd scherm kan ik het verschil tussen de linker- en rechterhelft van het kleurvak nauwelijks onderscheiden en in het schema eronder zien we het rode puntje ook nauwelijks van het doelvak verwijderd. De nauwkeurigheid van het puur rood is een ‘known issue’ bij de iDisplay Pro, en lijkt met het oog op eerdere testresultaten dan hier ook roet in het eten te gooien. Gezien alle andere meetpunten wegen we er dan ook niet al te zwaar aan. RGB grijsbalans verder ook geen opmerkingen over. Onthoud echter wel dat LG dit scherm als gecalibreerd verkoopt, dus zeer goede resultaten waren ook wel te verwachten.

Uniformiteit is goed, maar de scores aan de linker- en linkeronderkant voorkomen dat de totaal score uitstekend is. 87% op maximale helderheid is overigens nog altijd goed, en 93% op 75% helderheid zeer goed te noemen terwijl dit ook een veel waarschijnlijkere helderheid instelling is voor dagelijks gebruik. Resultaten zijn één, ervaring is het ander, en zelfs op volle helderheid kunnen we er weinig van zien terwijl we dat normaliter niet eens gebruiken.

Backlight beeld dan, een minimaal beetje bleed in de hoek rechts onder, en een beetje meer in de linker hoek, maar in elk opzicht gewoon een goed resultaat. Al kunnen we ook stellen dat we voor dit soort bedragen een ‘stellar’ bleed performance zouden verwachten.

Kijkhoeken zijn zoals we van een IPS paneel mogen verwachten ook goed. Uiteraard iets verlies van helderheid, maar weinig tot geen verandering van kleur of andere zaken.

De LG 38UC99 is een bijzondere ervaring. Het feit dat het een 38” scherm is verklapte dat natuurlijk al een beetje, maar het ‘UltraWide WQHD+” concept is in mijn optiek een bewonderingswaardige take op grootbeeld. 27” schermen wen je zo aan, 34” Ultrawides ook, maar schermen die veel hoger zijn werken minder natuurlijk dan deze extra brede en slechts nipt hogere implementatie. 40” 4K schermen zijn in netto werkruimte weliswaar de grote concurrent (op 32” zullen de meeste mensen nog scalen oftewel netto ruimte inleveren), maar die mega hoogte van zo’n scherm is niet voor iedereen weggelegd terwijl dit gewoon veel toegankelijker en veelal praktischer is. De LG 38UC99 voelt als een ultieme vervanging voor de werkruimte van twee schermen voor zij die geen twee schermen willen gebruiken, en oogt ook als een ultiem scherm als je hem op tafel aanschouwt. Deels door de afmetingen, curve en afwerking, maar even goed door de inhoud die het paneel zelf biedt. Het aantal taken dat profiteert van de extra horizontale en verticale pixels is immens, ons eigen foto-, spreadsheet- en tekst-werk is niet meer dan het topje van de ijsberg, maar alleen al daarin merken we al de duidelijke meerwaarde van dit concept.

Één van mijn eigen argumenten voor mijn 34” 1440p Ultrawide was dat het lastig was om voor het geld die netto werkruimte (of meer) te krijgen met twee schermen zonder op beeldkwaliteit in te leveren, het alternatief was dan feitelijk één dik 27” 1440p (of 4K) scherm voor foto werk en dan een budget 1080p scherm ernaast, maar juist die verticale pixel ruimte is goud waard in productiviteit en wil je op je tweede scherm niet inleveren. Dat gunstige prijs argument gaat voor dit scherm niet op, want voor dit bedrag kunnen we prima twee dikke capabele 27” 2560x1440p schermen halen. Heck, twee 34” 3440x1440p Ultrawides lukt ookt nog wel voor 1400 als je een beetje slim shopt; beat that for workspace. Aan de andere kant is er ook zoiets als genoeg, en is extreem veel werkruimte niet altijd gunstig wat de reden is dat ik thuis weer van drie naar twee schermen ben gegaan. Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik denk dat LG hier een mooie balans treft tussen ‘heel veel’ en ‘genoeg’ en dat in één aantrekkelijk pakketje weet te stoppen.

Het neemt niet weg dat de prijs vergeleken met vrijwel alle andere opties op de markt duidelijk de grote uitdaging van dit model. Zelfs met het oog enkele voordelen die we niet eenvoudig gaan oplossen met twee schermen zoals USB Type-C input voor je high-end laptop, top software voor flexibele schermindelingen, niet onaangenaam gebalanceerd geluid via Bluetooth, of natuurlijk het feit dat één zo’n mega scherm fysiek bijzonder indrukwekkend is terwijl het ook nog strak blijft, 1400 euro is en blijft gewoon serieus geld. Normaliter zou ik ook even over de directe concurrentie na willen denken, maar gezien LG vooralsnog de enige is die deze afmetingen en resolutie biedt zijn we wat dat betreft snel klaar.

Resultaten zelf zijn goed tot uitstekend. Uitstekend op gebied van kleurweergave, grijsweergave, kijkhoeken. Goed kunnen we de backlight bleed benoemen, de gamma waardes en de uniformiteit op maximale helderheid (of zeer goed voor de uniformiteit op iets lagere helderheid). Het is dus ook gewoon een goed, aangenaam, en capabel IPS paneel met prima out of the box performance die voor alle behalve de meest extreme pro doeleinden zal moeten voldoen; noem het een goede all-rounder, zij het dat gaming echt een secundaire eis voor je moet zijn, geen primaire. Voor alle andere taken is het echter een scherm dat weinig anders zal doen dan een knappe positieve indruk achter laten wat beeldkwaliteit betreft, zowel in donkere als lichtere kantooromgevingen.

Als je mij vraagt wat het ultieme, money no object, productiviteitscherm op de markt is zou ik toch naar deze wijzen, daar kan ik gewoon weinig anders van maken. Het is simpelweg een ultieme uitvoering van het Ultrawide concept, en ik kan enkel hopen dat er meer van dit soort 38” 3840x1600p schermen naar de markt gaan komen. Het kan nog groter, je kan nog meer pixels halen voor het geld, maar het concept is hier wel heel goed in balans en hetzelfde kunnen we zeggen voor de specifieke uitvoering die LG hier met de 38UC99 neerzet. Of wellicht nog eenvoudiger: Als ik van geld gemaakt was dan had deze LG 38UC99 hier morgen gestaan. Hij is wellicht niet helemaal perfect, maar niets staat een echte Wannahave in de weg.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: