Gigabyte Z370 Ultra Gaming review

Na de complete, dikke, wellicht voor sommigen toch iets te extreme Gigabyte Gaming 7 uitvoering van de Z370 line-up richten we ons op de sub-200 euro Z370 Ultra Gaming. Toegegeven, het is soms lastig te volgen hoe namen werken met een 7 hoger in de boom dan iets genaamd ‘Ultra’, maar goed, dit is dus het bord dat ergens in het midden van de huidige line-up ligt waar hij (of zij?) een soort redelijke balans probeert te vinden tussen genoeg features, een leuke uitstraling, en een meerprijs die voor grote groepen gamers acceptabel zou moeten zijn.

Prijskaartje? Ca 180 a 190 euro.

Specificaties

De features en specs van de Gigabyte productpagina:

Remark
Due to different Linux support condition provided by chipset vendors, please download Linux driver from chipset vendors’ website or 3rd party website.
Most hardware/software vendors may no longer offer drivers to support Win9X/ME/2000/XP. If drivers are available from the vendors, we will update them on the GIGABYTE website.

Rond dit prijspunt hebben we al een aantal andere bordjes gezien, dus zoeken we vooral naar de verschillen. Tenslotte: we hebben eigenlijk al vastgesteld, en iets anders hadden we ook niet verwacht, dat de meeste basale zaken wel in orde zijn. Net als de rest houdt Gigabyte hier vast aan twee M.2 sloten, zes SATA poorten, flinke memory OC capaciteit, dikke audio chip, SLI en CF support.

Op gebied zien we de bekende Type-C en Type-A USB 3.1 Gen2 achterop, maar het totaal van acht achterop zagen we niet bij de MSI Gaming Pro Carbon en de ASRock modellen. Ook de interne USB Type-C connector zagen we niet bij Asus op de Z370-F, al levert Gigabyte de tweede USB 3.0 header intern er voor in.

Zes fan headers matcht MSI en Asus en laat ASRock er één achter, en dat doen ze ook watch RGB en Addressable RGB betreft.

Conclusie: een beetje geven en nemen, maar geen onaardig uitgangspunt voor de Gigabyte Aorus Ultra Gaming.

Uitpakken

Verpakking: redelijk standaard. Handleiding, driver cd, makkelijkere connector voor je case kabels, vier SATA kabels, en niet veel meer dan dat.

Bouw en features

Zoals we in eerdere reviews zagen is monochroom de trend, en ook aan heatsinks en kappen geen gebrek in dit stukje van de markt. We zien verder nog een aantal inmiddels toch wel bekende elementen zoals versterkte PCI-e en geheugensloten. En even stil staan bij de details op de chipset heatsink. Ook staan we even stil bij de VRM, die de meeste gebruikers niet direct veel zou zeggen, maar wel een puntje van discussie is. Daarover straks meer.

We doen een rondje. Speciale aandacht voor de RGB headers en vooral de addressable RGB header en Interne Type-C connector die dan wel weer beperkt is tot 5Gbps, iets om stil bij te staan als je een hele snelle externe SSD hebt.

Mid-board de twee M.2 SSD aansluitingen. Geen fancy heatsinks deze keer, maar ach, dan toon je je dikke M.2 NVMe SSD gewoon wat beter. De heatsinks hebben soms weliswaar voordelen, in de praktijk is het ontbreken ervan zelden een echt issue.

Achterop een totaal van acht USB poorten inclusief 3.1 Gen2 Type-C en Type-A.

Achterop zien we de prettige, maar ook wel nodige Type-C en Type-A connector voor USB 3.1 Gen 2, de nodige video outs en audio met optical out, maar het totaal aantal van zes USB poorten is niet heel extreem.

UEFI

Eigenlijk zien we van de grote vier binnen Nederland geen slechte biossen meer. Zoeken naar functionaliteit die je echt mist is een zinloze exercitie, het meeste spreekt wel voor zich, en de laatste keer dat ik een issue had met het flashen of iets anders kan ik mij niet bijhalen. Desondanks merken we in gebruik dat Gigabyte nog wel een beetje meer kan afkijken bij Asus wat betreft overzichtelijkheid en intuïtieve besturing van de uefi bios. Het is niets echt steekt, maar wat puntjes op de i wat betreft afwerking zouden het verschil maken tussen “ok” en “wow”.

Testmethode

Intel Z370 moederborden zullen worden getest met een Intel Core i7-8700K: 6 Cores, 12 Threads, en genoeg power om de meeste gamers en creatieve professionals zich af te doen vragen of die investering nu echt nuttig is.

De voeding is afkomstig uit de stallen van Seasonic in de vorm van de Focus Gold 650W. Met deze gloednieuwe units heropenen ze de aanval op het middensegment van goede, betaalbare PSU’s betreft.

Geheugen komt van Corsair in de vorm van 16 GB Vengeance RGB 3000 MHz (let op: het is mogelijk dat je op eerdere foto’s ander geheugen ziet, het testen doen we met consequent dezelfde kit maar soms gaan producten op de foto terwijl een ander aan het testen is, en de voorraad is niet oneindig).

Omdat de Intel Core i7 8700K een ingebouwde GPU heeft maken we voor het testen van moederborden in deze serie geen gebruik van een GPU.

Voor opslag maken we gebruik van de creme de la creme op gebied van M.2 NVMe SSD’s: de Samsung 960 Pro 1TB. Want elke seconde telt.. (nou ja…)

Alle systemen worden met een schone Windows 10 Pro x64 installatie getest op een Cooler Master test bench zoals je hieronder ook zal zien.

We maken gebruik van de laatst beschikbaar gestelde biossen. Om eventuele invloeden van ‘handige’ snelheidsverhogende features tegen te gaan, vrijwel elke fabrikant biedt iets van een multi-core verbetering, gaan we uit van optimised default instellingen met de baseclock en core multipliers vastgesteld volgens Intel spec, en het XMP profiel op het geheugen.

Voor prestaties richten we ons primair op Passmark en Cinebench 15, twee populaire en vooral ook consequente benchmarks. Binnen Cinebench kijken we naar multicore en single core performance en de invloed van de tuning van het moederbord daarop , en bij Passmark primair naar de CPU en Memory benchmarks. Die laatste test weliswaar het geheugen, maar bij een vast profiel kunnen we wel de invloed van het moederbord op de geheugenprestaties vaststellen.

Daarnaast kijken we naar PC Mark 10, een all-round suite, de Mozilla Kraken benchmark, en een aantal verschillende AIDA64 benchmarks. Binnen deze zien we veelal iets meer schommelingen bij herhaaldelijk testen, maar met meerdere runs per benchmark balanceert het aardig uit. Feitelijk gaat voor alle benchmarks op dat we pas echt conclusies kunnen trekken als de prestaties meer dan een procent of twee, en dan consequent tussen benchmarks, afwijken. Per benchmark run zelfs op een enkel moederbord is een dergelijke afwijking per run niet meer dan gebruikelijk.

De render test (Blender, BMW benchmark) waarbij alle cores hard aan het renderen gezet worden geldt ook als een pittige CPU belasting en bij gelijke CPU en RAM weegt dan geheel op het moederbord; een praktische, zwaar wegende test.

Wat betreft dat verbruik gaan we primair kijken naar het idle verbruik, oftewel wat verbruikt het systeem als je deze simpelweg aan laat staan, op onze Voltcraft 450PRO. Het verbruik bij maximale CPU prestaties wordt ook genoteerd, dit doen we met de AIDA64 Engineering versie benchmark met CPU-, FPU- en cache load.

Als laatste bekijken we de geluidskwaliteit met behulp van Rightmark Audio Analyzer. Dit doen we door middel van de loop-test waarbij zowel de uitgang als de ingang wordt gemeten. De keuze is hierop gevallen omdat het op deze manier snel en zonder externe audio hardware mogelijk is om te testen, echter kent wel de beperking dat in geval van ondermaatse prestaties het lastiger vast te stellen is of de oorzaak de kwaliteit van de geluidsweergave of juist de opname is.

Prestaties

Resultaten van de benchmarks:

Als je eerdere Z370 reviews hebt gelezen weet je wat mijn reactie hierop is: boring. De Ultra Gaming beland in de eerste paar weliswaar onderaan, maar later trekt het weer bij en elk verschil is eigenlijk klein genoeg om het te kunnen negeren. Met een enkel sample van elk bord is het zelfs aannemelijk dat bij een hertest op zeven nieuwe samples de resultaten compleet andersom zouden kunnen zijn. Een vlotte blik op één van de vele andere moederbord tests van de afgelopen dagen lijkt dat ook wel te bevestigen.

De belangrijkste leer die we eruit willen trekken is dat het vanuit het praktische perspectief weinig uit maakt voor de prestaties wanneer je een moederbord met gelijke settings. Een luxer moederbord koop je dus voor features, of voor looks, niet voor direct meer prestaties, tenzij die features oc georiënteerd zijn… En daar pauseren we even, want diezelfde woorden gebruikte ik in de eerdere reviews al en zijn hier voor het echt pas even de moeite waard om bij stil te staan.

Het probleem wat VRMs betreft is dat ze weliswaar hele specifieke features en specs kennen de daadwerkelijke impact zich soms lastig laat interpreteren. Feit is dat deze ISL95866 4+3 Phase keuze van Gigabyte als besparing gezien mag worden. Feit is ook dat wij geen problemen hebben om er zo’n 180 Watt op af te tikken met een quick and dirty 5,1 GHz overclock, maar feit is ook dat wij onze twijfels hebben of dat je dat 24/7 wilt doen.

De volgende vraag uiteraard: wat dan wel? Op basis van verschillende bronnen zouden we iets van 150 Watt (over de VRMs, dus niet uit de muur) een mooi uitgangspunt willen noemen, maar ook dat is nog redelijke arbitrair; de één zal dat te veilig vinden, de VRM-geek nog te ruim. Dan praten we over een i7-8700K met all-core boost naar 4,7 zonder problemen, met wat bescheiden vcore tweaks kan je dan kijken hoe veel hoger je komt en realistisch zal je dan nog een paar 100 Mhz erbij kunnen tikken, maar anderzijds wel met het gevoel dat als overclocken iets is waar je echt voor wilt gaan dat we een ander bord zouden pakken. Denk je na over een i5-8600K? Of zelfs een i3-8350K, dan kunnen we het een non-issue noemen.

Stroomverbruik: Lekker zuinig in idle in elk geval, maar ook hier weinig spannends.

Verschillen zagen we voorheen soms ook bij de geluidskwaliteit, maar ook hier moeten we wel opmerken dat veel van deze borden wel direct tegenover elkaar staan. Allen zijn Z370, geen enkele is een echte budget unit, en allemaal komen ze met iets van een Realtek ALC1220 implementatie waardoor we ook nauwelijks, althans praktisch beperkt, verschil kunnen zien in de audio prestaties. Net als bij X399 testen merkten we hier en daar echter wat opvallende resultaten die zouden aanduiden dat de performance (ruim) beter is dan de fabrikant claimt; dat is normaliter onwaarschijnlijk, maar gezien de mate waarin dat gebeurde reden om er nog even in rust op terug te komen. Tot die tijd verwijzen we graag eventjes naar de testresultaten van Hardware.info waarbij bovenstaand beeld ook wordt onderstreept.

Verlichting

Voor de LED foto’s bouwden we dit moederbord op een Cooler Master testbench, pakten we een Cooler Master MasterLiquid 120 erbij, en knalden we het Corsair Vengeance RGB geheugen erin.

Wat RGB betreft zien we Gigabyte net als bij de Gaming 7 niet heel terughoudend zijn. RGB op de chipset, aan de zijkant met het vervangbare plaatje, tussen en rondom het geheugen en de PCI-e sloten, en nog wat naast de CPU zelf. Geen gebrek eraan. De nieuwe RGB software is ook een flinke stap in de goede richting. Nog niet helemaal op Asus Aura Sync niveau, maar vanuit een praktisch perspectief prettiger dan MSI en ASRock pakketten op dit moment, en zeker ook uitgebreider dan de laatstgenoemde.

Wat de vervangbare strips betreft, het is een heel leuk concept, maar het zal niet meevallen om aan een eigen model te komen. We hebben wel begrepen dat Gigabyte acties zal doen op hun Facebook pagina om dat soort geintjes te promoten, of wie weet, wellicht kan je het lief aan ze vragen?

Conclusie

(vast Z370 verhaal voor mensen die eerdere Z370 reviews niet hebben gezien) Wat in onze optiek eigenlijk het beste nieuws is van de Z370 – Coffee Lake lancering is dat we met deze nieuwste Intel generatie weer een echte stap vooruit maken. Niet op IPC overigens, eigenlijk zien we per-core inhoudelijk vooral weer een klein stukje evolutie en de upgrade van Z270 naar Z370 is ook niet eens heel extreem. Hoewel het positief is dat we 40 PCI-e lanes tot onze beschikking hebben is het grote verschil dat de i5 en de i7, voor Z370 toch de logische koppelproducten, er beide twee cores bij hebben gekregen. Zeker voor de i7 met hyperthreading hebben we het nu over 12 threads wat toch best spannend is.

Daarmee hebben we dus wel een nieuwe generatie bereikt die voor mensen met oudere systemen weer echt interessant is als upgradepad. Zeker zij die nog in de Sandy of Ivy bridge generatie zitten, maar ook vanuit Haswell of zelfs Sky- en Kaby-lake gebruikers zullen zich toch afvragen of ze die 50% meer cores plus wat optimalisaties toch niet kunnen gebruiken. All-round prosumers met de nodige game-, foto- en video activiteiten zeker wel, maar ook voor gamers die nu tegen hun CPU aan zitten te hikken voelt het in elk geval niet als een bescheiden vooruitgang (overigens met de kanttekening dat het nog altijd sterk per game afhankelijk is of een last-gen i5 niet gewoon voldoet). En dat gevoel van een echte upgrade is toch wel weer fijn om weer eens te voelen.

En voor dat nieuwe systeem heb je dan een nieuw moederbord nodig, wat een goede blik op deze Z370 line-up toch wel relevant maakt. Maar welke koop je dan?

Wat niet veranderd is is onze visie over hoe je een geschikt moederbord uitzoekt:
– Kies welke features je nodig hebt
– Bedenk welke features je eventueel verwacht in te kunnen zetten in de levensduur van je build (en kijk realistisch gezien niet verder dan 5 jaar)
– Pak een aantrekkelijke aan de betaalbare kant van je resultaten, of voeg eventueel wat budget toe om de uitstraling (of toch die gekke extra feature) te krijgen die je kan waarderen.

Dat klinkt op zich eenvoudig, ware het niet dat benodigde features bepalen best tricky kan zijn. Hoe veel fans heb je nodig, hoe veel opslag wil je aansluiten, hoe ver ga je overclocken? En vooral dat laatste: wat is nu echt het verschil tussen al deze VRM constructies en het gevolg in de dagelijks praktijk. Het wordt er niet eenvoudiger op wanneer je bedenkt dat geen van deze zeven Z370 bordjes echt budget is. Oftewel geluid is overal minimaal goed, in dit geval overigens erg goed, overclocken met praktische 24/7 overclocks lukt ook wel, en over the out of the box prestaties kunnen we ook niet vallen over welk bord dan ook.(/vast Z370 verhaal)

Binnen een tientje of twee meer of minder van deze Ultra Gaming is het tevens lekker druk, zelfs van de zeven in onze line-up vallen er nog drie daar binnen. Met alle Z370 bordjes redelijk aan de prijs kunnen we het eigenlijk wel het ‘redelijke midden segment’ noemen, waarbij vooral opvalt dat de meeste in de basis wel concurreren, met een paar kleine specifieke min- en pluspunten. Wat die basis betreft, denk aan goede audio, 2x M.2, de nodige USB opties inclusief Type-A en Type-C 3.1 Gen2 achterop, zit het eigenlijk overal wel snor.

Voor de echte VRM fanaat en OC liefhebber zal de duidelijke ‘min’ hier zeker een grote rol van betekenis spelen, want hoewel we in een beetje testen en overclocken geen problemen aantreffen denken we dat het niet alleen vanuit een theoretisch perspectief maar ook een praktisch perspectief reden is om terughoudend te zijn met wat je maximaal richting de CPU wilt sturen over een aantal jaar met 24/7 gebruik. Wil je een i7-8700K op zijn staart trappen? Dan neig je toch naar een alternatief. Een i5-8600K of i3-8350K? Dan moet je nog aardig trappen om het verbruik van een all-core 4.7GHz (of iets meer zonder de vcore al te veel te verhogen) i7-8700K te evenaren terwijl dat juist geen enkel probleem mag zijn. Het is zeker niet zo dat er direct consequenties aan een oc’d i7 zitten, maar de gemoedsrust van een enorme, of ook maar significante overcapaciteit die we in de echte OC bordjes zien ontbreekt hier simpelweg.

Hoewel een punt om bij stil te staan moeten we dat ook bij de verschillende elementen waar anderen juist even een steekje op laten vallen terwijl Gigabyte het niveau van de Ultra Gaming elders bijna overal wel goed strak houdt. Zo is het aantal USB poorten achterop niet te beperkt zoals we soms zagen, zien we een interne Type-C header (zij het USB 3.0), krijg je wel gewoon een dual-bios, zes fan headers, twee RGB headers en een addressable RGB header, en is het ook niet zo dat er serieus op de on-board RGB is geknepen. Elders treffen we dan wel weer een tweede LAN poort of extra SATA opties aan als voorbeeld, of een tweede interne USB 3.0 header, maar al met al zien we eigenlijk bovenal prima acceptabele afwegingen die je allemaal kan maken.

Het neemt natuurlijk niet weg dat we op een puntje aftrek komen voor de VRM, zelfs al is het eigenlijk maar relevant voor i7-8700K overclockers en kunnen de andere doelgroepen prima profiteren van de andere voordelen, want met dat ook ruim in orde was de positie nog concurrerender geweest dan we nu stellen met onze wat terughoudende ‘wat zaken die je zelf af kan wegen’. Afsluitend nog even een verbeterpuntje aanhalen (bios kan wat intuïtiever en gepolijster) maar ook een complimentje voor de nieuwe RGB software. Dat laatste maakt ze nog geen echte koploper, maar het gaat een heel eind de goede kant op en is vanuit een praktisch perspectief zeker een fijn voordeel voor de RGB fanaat boven de huidige implementaties van MSI en ASRock.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: