Één van de redenen om dit scherm enige tijd op te pakken was om Adobe RGB nu eens zelf te ervaren. Dat Adobe RGB ervaren komt niet zonder consequenties komt leerden wij direct. Vooral aan het feit dat praktisch de hele software wereld uitgaat van een gebruiker met een sRGB scherm, en het is gerust gesteld een optimistische instelling dat de meeste mensen sRGB geheel kunnen weergeven op hun apparaten. De eerste indrukken met de Adobe RGB modus, nog voordat het inlezen was begonnen, waren dan ook even slikken. Kijkende naar tal van sites in de browser liet een wat onprettige, oververzadigde indruk achter wat de kleuren betreft, ook (of juist: zelfs) als je naar foto’s kijkt die op een gekalibreerd sRGB scherm juist uitstekend voor de dag komen klopt het beeld niet. Adobe RGB is dus een voordeel als je dat wil weergeven, en een nadeel voor het gros van de applicaties die er niet mee overweg kunnen. Een prettig voordeel van dit scherm dat direct naar voren kwam was dan ook dat het OSD erg overzichtelijk is en intuitief werkt. De CS2420 gebruikt wel touch knoppen, en het OSD is net zo zakelijk om te zien als het scherm zelf, maar werkt prettig. Hoewel menig gebruiker nooit in een OSD zit zal je met een Adobe RGB scherm toch af en toe moeten schakelen naar de sRGB modus die in dit scherm zit, die bij meer ‘typisch’ gebruik duidelijk de voorkeur geniet. In deze sRGB modus maakt het scherm wel een bijzonder knappe indruk tot zover sRGB schermen gaat, met een weergave die weinig te wensen over laat in alledaagse taken, inclusief sRGB fotografie.
Maar terug naar de focus feature, iets wat ik echt wilde ervaren, dus dit maal gewapend met onze D5100 in de Adobe RGB modus om een beter gevoel te krijgen van wat dat nou inhoud. Helaas wel iets wat lastig is om in beeld te brengen in een review die jullie in een browser, maar er valt wel wat voor te zeggen: de eenvoudigste (en ietwat cliché) manier om het te stellen is dat de kleuren wel degelijk meer sprankelen dan in gelijke plaatjes in de sRGB modus. Daarbij volgen direct weer overwegingen: in hoeverre het een echt voordeel is hangt sterk af van het type foto, en om de verschillen in beeld te brengen moet je niet alleen je camera afstellen, maar ook de software (bijvoorbeeld Photoshop) er gebruik van laten maken, en dat dus naast het feit dat je er een speciaal scherm voor nodig hebt. Al met al hebben we dus best wat overwegingen, waardoor ons enthousiasme over ‘iets’ sprankelendere kleuren niet bijster groot was, met daarbovenop nog eens het feit dat we vervolgens weinig konden doen met het resultaat anders dan hem naar een betere fotostudio opsturen: Met een typische thuisprinter foto’s afdrukken wil je eigenlijk niet, delen met anderen via bekende methodes doet de ‘winst’ ook weer verdwijnen. In een tijd dat alles snel en handig moet (lees: facebook, whatsapp, etc) werken we nu in het exact tegenovergestelde. Hiermee werd dus duidelijk dat Adobe RGB niet iets is om ‘even’ in te stappen, maar de focus en tijd vereist (verdient) van een ware liefhebber, iets wat lastig op te brengen is in onze situatie.
Daarin ga ik dus iets te ver voorbij aan het feit dat wij eigenlijk niet de doelgroep zijn van Adobe RGB, want met ‘beter’ beeldmateriaal (lees: betere foto’s van anderen) valt er wel duidelijk wat voor te zeggen en als je op zoek gaat naar knappe voorbeelden kom je serieus indrukwekkend beeldmateriaal tegen (van anderen). Daarbij weet ik dat er voldoende mensen zijn die een stuk sterkere emoties hebben als het om het zien van kleuren aankomt, wat dat betreft ben ik helaas van een iets ander hout gesneden. Als het aankomt op prints (maar dan hebben we het niet over onze typische printers in huis) kan je veilig stellen dat sRGB wel beperkingen heeft wat betreft indruk maken op het menselijk oog, dus voor professionele doelstellingen kan ik het mij nog inbeelden, mits de afgebeelde kwaliteit ook iets oplevert. Nu wil je bij voorkeur reviewen met de doelgroep in het achterhoofd, echter is het lastig in te schatten wat een Adobe RGB Pro nu daadwerkelijk zou willen. Keren we terug naar wat Eizo aangaf als doelgroep (aspiring creatives) komen toch ook wat bedenkingen naar voren: Willen zij echt geen hogere DPI (24” en 1200p is wel een beetje achterhaald) en een design om van te genieten? Twee elementen die in de praktijkervaring absoluut als opmerkelijk naar voren kwamen met een knap Eizo 27” 1440p sRGB scherm er naast en, zeker wanneer je ook andere taken doet, het scherm wat oubollig doen overkomen met uitzondering van de kleuren zelf. Met de veronderstelling dat ik de ‘Pro’ die weet wat hij of zij wil toch niets kan vertellen over kleurweergave wellicht beter om door te gaan naar testresultaten:
