Corsair Glaive RGB review

Wanneer je laatste muis review weer even geleden is voelt het toch verfrissend om weer eens een nieuwe op te pakken. Wanneer die muis vervolgens van Corsair komt, voorzien is van een dikke sensor en eruit ziet om op te vreten dan krijgen we er ook gewoon serieus zin in. Het was natuurlijk te verwachten nadat de Pixart PMW3366 die exclusief voor Logitech was ‘open’ ging en vlot daarna in tal van muizen te zien was dat Corsair ook op één of andere manier zou volgen, maar nu blijkt zelfs dat zij bij Pixart direct aan de bel zijn gaan trekken om een eigen, custom variant in de vorm van de PWM3367 uit te brengen; nog meer reden om eens te gaan snuffelen aan de nieuwe Corsair Glaive…

… sorry… Corsair Glaive RGB. Want #RGBAllTheThings.

De Corsair Glaive komt in versie met aluminium detail (zoals wij hier reviewen) en een ‘black’ versie waarbij de aluminium delen plastic zijn, beide zouden rond de 79 euro moeten gaan kosten en verschillen vooral ietwat qua gewicht.

De verpakking is in elk geval nog typisch Corsair; zwart met geel, klapt open voor een eerste indruk, en uiteraard de nodige feature aandacht. Intern zit de Glaive in een plastic cover welke weer in een stuk karton zit met daarin enkele extra’s. Prima, maar niet spectaculair.

De accessoires vallen wel op: een draagzakje en twee alternatieve grips voor je duimgebied, zo kun je wisselen tussen typisch-glad, grippy, of een volledige duimsteun.

De Corsair Glaive RGB is gewoon een indrukwekkende muis. In mijn optiek helpen de aluminium elementen van die specifieke versie daarbij, maar ik twijfel er niet aan dat hij in geheel zwart niet noemenswaardig minder knap zou zijn. Hoewel grotendeels plastic voelt alles gewoon prima stevig, en de grove lijnen en groeven in het muiswiel doen mij vermoeden dat ze een samenwerking zijn gestart met CAT. Het is bijna lastig om aandacht te vragen voor één specifiek onderdeel.

Bijna, want het kunnen wisselen van duimgebied is wel redelijk lastig om omheen te komen. Het wisselen gaat soepel genoeg, en belangrijker: eenmaal op zijn plek zitten ze ook goed stevig, zelfs bij een vlakke zijkant en een actief lift-off gebruik.

Ook de duimknoppen vallen daarbij op, want de ruimte omheen is vrij, iets wat op de foto aparter lijkt dan het in de ervaring is, al merk je het wel als je gewend bent vanuit rust je duim omhoog te glijden naar de knop; je zal echt even los moeten komen met je vinger; zeker iets om rekening mee te houden.

Met zijn bijna 126mm lengte en bijna 45mm hoogte is het vooral een forse muis, en het gewicht van 122 gram zonder kabel (en draadloos is hij niet) draagt daar ook een steentje aan bij.

Wat specs en features op een rij:

Welnu, het 16000 DPI marketing verhaal ga ik maar lekker aan voorbij, maar de aanwezige PMW3367 is natuurlijk een indicatie dat het sensor technisch wel goed gaat zitten. Frappant is de keuze van Corsair om ditmaal niet geheimzinnig te doen over welke sensor erin zit, waar ze voorheen dat soort informatie niet eens off the record wilden prijsgeven (of bevestigen), zelfs niet bij modellen waarvan we eigenlijk al wisten dat er gewoon een prima sensor in zat. De PWM3367 zou het gevolg moeten zijn van een samenwerking tussen Corsair en Pixart waarbij de uitstekende PWM3366 als basis zou moeten zijn gebruikt; kan bijna niet mis zou je denken.

Niet opvallend is de keuze voor Omron switches, die zitten tenslotte in praktisch elke (degelijke) muis, wel opvallend is de geclaimde levensduur van 50 miljoen clicks, dat is wel vrij zeldzaam. 5 miljoen is de standaard, 10-20 miljoen zijn ‘de betere’ switches, en de 50 mil variant is dan een uitstekende basis.

Die afmetingen en dat gewicht merk je ook in de praktijk, het is een muis die in mijn eigen (niet kleine) hand duidelijk richting een stevige palm stuurt. De dame met gemiddeld afgemeten handen kan hem echter ook comfortabel palm-grippen dus het is in mijn optiek geen issue –of- je hem goed kan gebruiken, maar vooral de vraag of je wel een palm grip muis wilt. Anderzijds kunnen grotere handen eenvoudig de vingers wat optrekken als dat je voorkeur heeft.

De verwisselbare duim elementen maken daar ook geen heel groot verschil in, dat is gewoon echt persoonlijk, al merk je dat met de volledige duim rust het optillen een stuk minder natuurlijk voelt terwijl je met de grippy of standaard zijkant ook prima low-sense kan liften en gooien, tenminste als je niet op dat extra gewicht kijkt natuurlijk. Het wisselen tussen de standaard en grippy zijkant doet niet gek veel aan de vorm, dat is vooral een voorkeur tussen een rubber feel of plastic feel. Het volledige duimstuk is wel opvallend anders in gebruik; lekker als je het fijn vindt je duim een goede rustplaats te geven, maar ik hou het wel bij de standaard indeling. Hoewel niet de meest spectaculaire feature staat het simpelweg een stukje verfijning toe in de pasvorm en uitstraling, en dat is enkel positief.

Primaire Omron clicks zullen voor het gros van de gebruikers direct bekend aanvoelen, gemiddeld zwaar en een gemiddelde tot nipt langer dan gemiddelde travel resulterend in een vrij herkenbare feedback en hoorbare ‘click’. Het scrollwiel is aan de zwaardere kant, zowel het scrollen zelf is wat nadrukkelijker als het indrukken ervan, maar voelt wel lekker stevig. Ben je er gevoelig voor hou er rekening mee, maar gevoelsmatig past het wel bij de forse, grove muis. De duimknoppen voelen even goed stevig aan, activeren redelijk vlot ondanks dat er wel wat extra travel ruimte is voorbij het actuatiepunt. Dat voelt ok, maar het is lastig om er super enthousiast over te worden.

Prestatietechnisch is er he-le-maal niets aan te merken op wat Corsair hier neerzet. De per-DPI instelbare PWM3367 is zo goed als wat de PWM3366 basis zou doen vermoeden. Je kan letterlijk niet hard genoeg zwaaien om tracking te verliezen, acceleratie bestaat feitelijk niet, lift-off is instelbaar van niks naar veel dus who cares, en ik kan mij geen preciezere pixel-tracking sensor voorstellen dat wat hier ligt. Het brengt de vraag wat er precies veranderd is, want om eerlijk te zijn heb ik daar geen enkel flauw benul van. De cynische koper zal twijfelen of Corsair niet gewoon een eigen getalletje heeft gekocht bij Pixart, ik weet het niet, maar de samenvatting is: It doesn’t flippin matter, de sensor is gewoon zo goed als je kan kopen vandaag de dag.

Daarbij glijdt de Glaive RGB ook prima soepel over de muismat, je voelt het gewicht wel, maar aan soepelheid geen gebrek. Gezien het gewicht merkte ik vrij snel dat een iets hogere DPI waarde wel de voorkeur heeft ten opzichte van de lichtgewichtjes, maar ook dat lag in lijn der verwachtingen. Uiteindelijk vind ik het vooral een plus dat mensen met een voorkeur voor een flinke hand vol nu een keuze hebben met een dikke sensor erin, de meeste van grote modellen waren nog van laser sensoren voorzien, en een PWM3367 laat weinig heel van een ADNS-9800.

De Corsair Cue software is wederom van de partij en ik moet zeggen: dit is inmiddels één van de beste, meest prettig werkende softwarepakketten wat er bij randapparatuur wordt geleverd. Grote knoppen, nette afwerking van de software, prima intuitief allemaal (Cue in het verleden was wel uitgebreid, maar ook wel angstaanjagend voor beginners, dit is er nu echt wel af).

Met Cue geïnstalleerd kan je uiteraard ook je verlichting aanpassen, met elk van de drie zones individueel of in samenwerking met eventuele andere Corsair randapparatuur. Goedkoop een argument als het is, ik vind het er toch verdomd goed uitzien. Het enige wat je op zal merken is dat het logo, de randen, en de gril voorop wel RGB zijn, maar de DPI status LEDs blauw blijven.

Objectief doet Corsair met de Glaive niets fout. Ze pakken een top sensor, bouwen er een solide pakket omheen, knallen er degelijke switches in, voegen daar wat extra’s aan toe zoals RGB verlichting en verwisselbare duimelementen, en ondersteunen het geheel door één van de betere randapparatuur softwarepakketten die er is. En omdat het Corsair is hebben ze er natuurlijk een fysiek indrukwekkend beest van gemaakt wat ongetwijfeld een flinke groep zal aanspreken, iets waar Corsair altijd goed in lijkt te zijn. De vraag is natuurlijk ook wa t je eigenlijk nog meer kan doen, we hebben tal van aparte muizen gezien, maar het is lastig om de meeste van die ‘vernieuwingen’ niet als gimmick te zien. Wel zou ik een draadloze variant zelf niet vervelend vinden.

Subjectief is even goed altijd een ander verhaal. Net als dat de Corsair Scimitar met al zijn duimknoppen een specifiek publiek aansprak doet de Glaive dat ook op zijn eigen manier, hij is namelijk best fors, en aan de zware kant. Zoek je een 80 gram smijtijzer (en 85 gram betekent even goed heisa maken) en ben je het type dat zich ergert aan gevlochten kabels, kijk dan lekker verder, niet elke PWM366X muis is voor ultra low-sense zwaaimachines gemaakt. Hoewel Corsair hem als “FPS muis” op de kaart zet denk ik dat die insteek niet past bij het product wat ik zie, niet als je die-hard low-sense CS:GO onder FPS verstaat, al past het prima bij bijvoorbeeld Battlefield of Call of Duty op een meer typische DPI instelling, maar eerder dat het een lekkere stevige all-rounder is voor liefhebbers van een breder scala aan ganes.

Heb je weinig met low-dpi zwaaien over een mega muismat en hou je wel van een muis die je handje goed vult –en- daarbij gewoon top presteert, dan komt de Glaive in vizier. Het voelt een beetje als een mannenmuis (insert goedkoop grapje over vrouwen die grote modellen ook waarderen), want naast de afmetingen en het gewicht merk je ook dat bijvoorbeeld het scrollwiel wat zwaarder is dan standaard; het is gewoon wat actief muizen allemaal. Dat is geen goed/fout vraag, maar het is duidelijk bij welke manier van muizen de Glaive past. De aanwezigheid van de extra grips veranderen weinig aan de basis van forse, zware muis, maar geven wel net dat stukje extra om de muis in meer gevallen geheel naar wens te maken. Voor zij die echt een flinke duim-rest willen hebben is het zeker welkom, voor de rest zal het vooral een stukje verfijning zijn. Geen kritisch onderdeel van de ervaring, maar desondanks een welkome extra.

Subjectief vind ik het zelf één van de meer aantrekkelijke muizen, en of je hem mooi vindt of niet is het lastig te ontkennen dat Corsair hier best een bruut ogend muisje neer zet. En zodra je wel een stevig muisje lust past een wat grove look m.i. daar wel bij, en met de prestaties gewoon dik in orde mogen we best wat aandacht vestigen op de uitstraling. Dan rest eigenlijk vooral de prijs, waarbij de net uitgebrachte Glaive RGB het moet opnemen tegen bijvoorbeeld de Logitech G403 met vergelijkbare sensor. Hoewel vergelijkbaar in de adviesprijs gaat die laatstgenoemde inmiddels voor 50 euro over de toonbank, en dan hebben we het toch over een flink gat met de Glaive. Laat duidelijk zijn dat wanneer ik de Glaive en G403 naast elkaar leg het gevoel van fysieke kwaliteit van de Glaive duidelijk beter is, ook gevoelsmatig naast bijvoorbeeld de grofweg even dure Deathadder Chroma (de Elite nog niet in handen gehad), maar we zien dus ook wel iets van een Corsair merk belasting. Anderzijds vermoed ik dat wanneer je hem gaat combineren met een K95 Platinum en/of een Void RGB (al dan niet Wireless) voor een dikke metalen + RGB sync desk setup, of een Corsair Commander RGB oplossing in je pc gaat zetten, je een eventuele opmerking over een meerprijs vast naast je neer zal leggen. En als ik inhoudelijk, althans voor de doelgroep, niet kan klagen rest er maar één ding:

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:
[wpdevart_facebook_comment curent_url=”https://www.techtesters.eu/corsair-glaive-rgb-review/” title_text=”” order_type=”social” title_text_color=”#000000″ title_text_font_size=”1″ title_text_font_famely=”arial” title_text_position=”left” width=”100%” bg_color=”#d4d4d4″ animation_effect=”random” count_of_comments=”10″ ]