Zoals gezegd lagen zowel de witte als zwarte uitvoering hier. Aan de eenvoudige doch nette en stevige verpakking kan je het verschil in elk geval direct zien.
We beginnen met de witte variant. Eenvoudig, strak, wit (oh really?), en weinig fratsen. Cherry logotje aan de voorzijde, neutrale font keuze, eenvoudige status LEDs voor de num lock indicators e.d. Het bordje voelt prima stevig aan en geeft niet direct mee bij het vastpakken. Het design valt op met een redelijk dunne uitvoering waarbij het zwarte randje onder het wit niet mistaat. Het bord schuift niet dankzij de vijf rubberen grips aan de onderzijde, waar we tevens de pootjes aantreffen. Veel scheelt het niet op de foto, maar onder de vingers is het op gebruikelijke manier merkbaar. Alles duidt op een keurige uitvoering van een ‘typisch’ toetsenbord tot zover je daarvan mag spreken, waarbij voor mij persoonlijk de US-International layout met brede shift toetsen altijd wel de voorkeur heeft.
De zwarte variant is inhoudelijk niet anders dan de witte, dus meer dan wat plaatjes valt daar niet aan toe te voegen.
