Asus ROG Maximus XI Gene review

Enige tijd terug zat ik, na ongeveer vier honderd keer geïnformeerd (ik overdrijf niet) te zijn over het concept NDA en gewaarschuwd te zijn dat Intel de Saudi’s nog wat zou kunnen leren als ik mij daar niet aan zou houden, in een donkere doch gezellige kelder ergens in het hartje van Londen vol spanning te wachten op de verrassing van Asus. Niet eens Intel, want NDA’s of niet iedereen wist al lang wat die chips zouden worden, maar Asus en hun nieuwe bordjes met een heel voorzichtige voorspelling vooraf dat ‘er wel wat bijzonders bij zat’.

De eerste ‘nieuwtjes’ kwamen niet als verrassing: een nieuwe Strix, een nieuwe Hero, een nieuwe Formula, meer TUF, meer Prime, Asus is the best, better than all the rest, yada yada je kent het wel. En het kwam tot mij net voordat het woord werd genoemd. Een nieuwe Gene? GENE? Als een klein kind in een snoepwinkel fluisterde ik het ietwat harder dan verwacht in de hoop dat dat de grote verassing zou zijn. De grijns op de bakkes van de Asus medewerker naast mij dat ik ‘em door had sprak boekdelen en twee minuten later, na een Steve Jobs stijl ‘one more thing…’ was het een feit: na afwezigheid in de Z270 en Z370 serie brengt Asus weer een echt Micro ATX topmodel uit in de Z390 generatie: de Asus ROG Maximus XI Gene.

Voordat je je afvraagt waarom ik zo blij wordt van één specifiek moederbord; de Gene was ‘the one that got away’ in mijn eigen hardware geschiedenis. Toen ik aan een Z170 moederbord toe was koos ik de Hero boven de Gene want “misschien is 8x SATA toch handig voor later”, ja in een tijd met M.2 SSD’s en 14TB HDD’s lach je erom, en hoewel de Maximus VIII Hero prachtig was baalde ik toch dat ik de Gene niet had opgepikt. Z270 kwam, maar geen Gene. Z370 dan? Nope. En langzaam werd het concept ‘Gene’ meer en meer beladen.

Tot die dag dus, en inmiddels ligt hij hier en ga ik er over brabbelen. Prijskaartje? Exacte prijs onbekend. Op een schaal van ‘weinig’ tot ‘veel’ gaan we gemakshalve uit van iets in de nabijheid van ‘veel’.

Uitpakken

ROG, dus een net wat luxere doos, nette presentatie intern met o.a. stickervel, boekje, alles net even wat strakker wat het minimale is wat we mogen verwachten van een vermoedelijk redelijk prijzig product.

Bouw en features

De grote grijns op mijn gezicht in woorden brengen valt niet mee, maar hij is er hoor, damn. De Gene is niet eens zo extreem als we Asus hun designs soms zien doen, maar de afwerking is weer echt van topniveau en de aandacht voor details is fantastisch. En vanaf het eerste moment begint al duidelijk te worden dat de nieuwe Gene meer is dan de Z170 ooit was, want de nieuwe Gene neemt niet alleen de positie in als ‘complete all-round topper’ waar de naam ooit voor stond, maar neemt een tweede grote rol op zich: die van de Apex. (Een rol die ook aan de Maximus XI Extreme toegekend kan worden, maar daarover binnenkort meer).

Het is wel begrijpelijk, want Micro ATX builds zijn een niche markt en door dit bord ook op overclockers te richten die praktisch gezien weinig boodschap hebben aan de maat van hun moederbord bouwen ze in feite iets wat ze aan een stuk meer mensen kunnen verkopen. Features zoals de dubbele 8-pin EPS connector, een dikke 10-phase VRM rondom IR componenten zoals we bovenin de markt maar al te graag zien, een berg fan connectors etcetera parkeren we nog in het segment ‘dik all-round bord’, maar de dual-DIMM setup, slow_mode, retry_mode, berg meetpunten e.d. zijn een duidelijke indicatie dat dit van binnen vooral een dik OC bord is. Waarom ‘vooral’? Omdat het gros van de kosten (of meerprijs) zich vooral op de OC featureset richt, want louter een dikke consumer all-rounder had in feite weinig meer hoeven zijn dan een Z370-G met wat extra covers, RGB headers en aRGB headers.

Maar wat de doelgroep ook is, de afwerking van de componenten.. damn.

M.2 opslag? Twee slots tussen het geheugen en de DIMM.2, maar het is precies die DIMM.2 die weer de spotlight steelt. Twee M.2 SSD’s netjes met een heatsink binnen waar normaliter wat case airflow rond zal zingen. Toegegeven: alleen voor de looks vind ik het al dik prima.

Verder, tja, voor de volledige specs check hieronder even, maar de manier waarop de meeste aansluitingen op het bord zetten is al weer een beetje genieten. Praktisch voor kabelmanagement is het zeker.

Specs

Form Factor
mATX Form Factor
9.6 inch x 8.9 inch ( 24.4 cm x 22.6 cm )

UEFI

Eigenlijk zien we van de grote vier binnen Nederland geen echt slechte biossen meer. Zoeken naar functionaliteit die een typische gebruiker mist is een zinloze exercitie. Desondanks blijft Asus heer en meester op bios gebied, want op elk vlak waar je om kan geven staan ze bovenaan het lijstje. Gebruiksgemak, overzichtelijkheid of juist extreme details voor de liefhebber van eindeloos tunen (really?). We creditten Asus de meeste praktische veranderingen door de jaren heen, soms iets simpels maar waardevols als het overzicht met de aanpassingen alvorens je opslaat, en zodra de concurrentie dat ook doet bedenken ze wat anders.

Wat anders? In deze generatie leggen ze veel focus op AI Overclocking. Automatische overclocking was heel vaak een kwestie van te veel voltage knallen en dan hopen dat er genoeg koeling is. In deze generatie is die tool extreem verfijnd; frequente evaluatie van de koelprestaties, schatten en valideren van verschillende settings, en zonder moeite zette dit bord onze 8700K op 5,0-5,1 GHz (afhankelijk van het aantal cores onder load) op een respectabele 1,24V. De 9700K komt op 5,1 GHz all-core op een wat minder aantrekkelijke 1,32V, maar ik vermoed momenteel dat ik een beetje matige 9700K in handen heb.

We gaan binnenkort terugkomen specifiek op AI overclocking, want het toont enorme potentie maar omdat die functionaliteit bij meerdere borden hoort houden we at hier even wat korter.

Testmethode

Z370 launch (en daarmee onze reviews) kwam voordat de inmiddels bekende spectre en meltdown kwetsbaarheden werden gepatcht. Ook is Windows 10 van een mooie feature update voorzien en zodoende testen we Z390 borden dan ook vers, en enkel tegen elkaar. Maar gelukkig hebben we er geen gebrek aan.

Aan de hardware kant weinig veranderingen:

Processor: Intel Core i7-8700K, die komt tenslotte vrij uit de Z370 bench gezien we geen Z370 borden meer verwachten. Nog altijd een high-end consumer SKU die een modern Z390 moederbord met slechte stroomvoorziening kan afstraffen. Omdat de 8700K een integratie GPU heeft maken we daar gebruik van.

Geheugen: Corsair Vengeance LPX 16GB 3000MHz, in dual-channel setup. Deze set heeft zich door de jaren stabiel en uitermate compatible getoond, dus houden we aan, met XMP settings. Een neutrale uitstraling vinden we ook nooit erg.

De voeding is wederom afkomstig uit de stallen van Seasonic in de vorm van een Prime Titanium 850W, de huidige high-end consumer range van Seasonic. 850 Watt is een beetje overkill, maar lage capaciteit voedingen zijn een zeldzaamheid. Dito als bij het werkgeheugen houden we vast aan de componenten die zich door de vele testen heen betrouwbaar, compatible en stabiel hebben getoond.

Voor opslag maken we gebruik van Samsung hun 960 PRO PCIe SSD.

Alle systemen worden met een schone Windows 10 Pro x64 installatie getest op onze trusty Cooler Master test bench zoals je in menig foto wel zal hebben gezien.

We maken gebruik van de laatst beschikbaar gestelde bios op moment van testen. Om eventuele invloeden van ‘handige’ snelheid verhogende features tegen te gaan, vrijwel elke fabrikant biedt iets van een multi-core verbetering, gaan we uit van een handmatige instellingen met clocks, multipliers en voltages vastgezet. We willen tenslotte de onderliggende verschillen ervaren.

Voor prestaties richten we ons primair op Passmark, Cinebench 15 en blender, drie populaire en vooral consequente benchmarks. Binnen Cinebench kijken we naar multicore en single core performance en de invloed van de tuning van het moederbord daarop, en bij Passmark primair naar de CPU en Memory benchmarks. Die laatste test weliswaar het geheugen, maar bij een vast geheugenprofiel kunnen we wel de invloed van het moederbord op de geheugenprestaties vaststellen. Daarnaast kijken we naar een aantal verschillende AIDA64 benchmarks, geen benchmarks waar ik enorm weg van ben en heel zwaar weeg, maar desondanks een extra stukje verificatie. Elke van deze benchmarks draaien we vijf keer, we verwijderen de twee outliers en nemen het gemiddelde van de middelste drie.

PC Mark 8 vervangt PC Mark 10 uit de vorige reviews, deze toonde zich door de jaren heen stabieler. Gezien de lange duur van deze bench gaan we hier uit van drie runs.

Feitelijk gaat voor alle benchmarks op dat we pas echt conclusies kunnen trekken als de prestaties meer dan een procent of twee, en dan consequent tussen benchmarks, afwijken. Per benchmark run zelfs op een enkel moederbord is een dergelijke afwijking per run niet meer dan gebruikelijk.

De render test (Blender, BMW benchmark) is niet alleen zwaar voor de processor, maar vooral ook een stabiele load test. Verschillen in stroomverbruik in deze bench geeft dan ook een goede indicatie van het load verbruik van het moederbord zelf. Dit meten we met onze Voltcraft 450PRO.

Prestaties

Resultaten van de benchmarks:

Ook deze generatie vallen de prestaties samen te vatten als “lekker boeiend”. Uitgaande van kleine verschillen tussen meerdere varianten van één en hetzelfde bord kunnen we nauwelijks harde conclusies trekken, enkel in het stroomverbruik zien we ietwat significantere verschillen. Resultaten presenteren we verder dan ook ‘as is’ zonder inhoudelijke conclusies, bij gebrek aan mogelijkheid. Toch is het fair om even op te merken dat je een duurder bord dus koopt voor de features, bios mogelijkheden of looks, maar een duurder bord is niet per sé sneller.

Aansluitingen

Nieuw, voor uw gemak, een overzicht van de relevante headers. Let op dat we niet specificeren waar elke header toe in staat is, dit is enkel de ruwe count.

RGB Showcase

No caption needed? ?

Conclusie

For the record, het is lastig voor mij om de Gene objectief te beoordelen, ik was al verkocht voordat ik hem in handen had; Micro ATX als een form factor verdient meer liefde. De rol van ultiem Micro ATX bord waar feitelijk geen directe concurrent voor is (of iets wat in de buurt komt) is te vanzelfsprekend en makkelijk in te koppen, terwijl de rol als ultiem overclockers moederbord iets is iets waar ik als luie pauper overclocker eigenlijk niet te veel over uit zou moet laten. Het was interessant om op het evenement waar dit uit de doeken gedaan wordt met Roman aka Derbauer te praten over hoe het overclocken tot dusver ging, waar de korte conclusie was dat dit bord en bios awesome zijn en de Intel i9-9900K ondanks het gesoldeerde binnenwerk alsnog heel erg heet werd; de CPU is een beperking ruim voordat dit moederbord dat is.

Dat houdt in dat de mensen die dit bord als x-OC bord dienen te beoordelen een echte zeldzaamheid zijn, en dat vermoedelijk pas kunnen doen ruim nadat dozijnen 9900K’s delidded en wel tot het uiterste zijn gepusht. Dikke kans dat die gasten dat met dit bord of de Maximus XI Extreme aan doen, want alles wijst erop dat dit daar toe in staat gaat zijn, dus als dat is wat je zoekt: veel plezier met de Gene.

Uitgaande van een fors prijskaartje, gezien de vele, vele OC gerelateerde features en componenten rondom het socket begrijpelijk overigens, kunnen we gemakshalve al concluderen dat als je deze overweegt voor ‘gewoon’ een toffe Micro ATX game-pc dat dit bord eigenlijk te duur gaat zijn om objectief te verdedigen. Wat hij gaat kosten weet ik niet, maar voor de doelgroep die niet al te fanatiek gaat clocken moeten de emoties leidend zijn gezien de vele dik prima Z390 borden in het sub 300 euro segment waar deze vermoedelijk niet in gaat komen. Fijn voor hen is dat er op componentniveau niets aan te merken valt, dat de bios top en fijn is om mee te werken, dat de audio implementatie top is, dat de header count keurig is (maar geen aRGB? Whyy?), dat er een vlotte WiFi op zit, dat je een zwik M.2 drives aan kan sluiten, dat de Asus software zonder twijfel de beste van de moederbord makers is, etcetera, maar dat zijn dingen die een goedkopere bord uit eigen fabriek ook kan bieden. Dit kan alles wat een normale consument zou willen, maar het hart van de Gene ligt bij de features voor overclockers en daar betaal je voor.

Als ik één van de Z390 borden op de stapel zou mogen pakken zou het de Gene zijn. Hij is prachtig, praktisch, afgewerkt als geen ander, maar die keuze is voor mij als niet x-OC’er dus absoluut op emotie gebaseerd. De Maximus XI Hero of Strix Z390-E zijn objectief de redelijkere keuzes voor meer typisch consumenten (cq gamer) gebruik. Het idee om de doelgroep van de Gene te vergroten door hem perfect voor twee uiteenlopende doeleinden te maken (xOC en high-end mATX) is dan ook niet volledig geslaagd; het is een ultiem xOC bord dat louter als we de prijs negeren zijn ding doet als high-end mATX bord, en ik vrees dat veel consumenten de prijs niet snel negeren. Aan de andere kant, high-end Micro ATX is alive and well, als dit bord alleen al voor elkaar krijgt die trend te zetten is het al een dikke win.

Update: De Gene krijgt een adviesprijs van 345 euro, redelijk in lijn met mijn optimistische verwachtingen. Best wat geld voor een moederbord, maar ik vind het eigenlijk nog redelijk meevallen gezien de xOC dubbel-functie.

Vragen over onze reviews of de producten die we bespreken? Kom dan gezellig met ons kletsen op onze Discord server (gratis en geen installatie noodzakelijk). Een reactie mag natuurlijk altijd, of pest Ome Foritain (auteur, test-chef) of Tante Nadalina (baas, foto-heldin) op Twitter. Vergeet je ook niet te abonneren op ons YouTube kanaal!

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: