ASUS ROG Claymore II review

Je zou het wellicht niet verwachten, maar toetsenborden reviewen (of eigenlijk peripherals in zijn algemeenheid) is een stuk lastiger dan de meeste andere productcategorien. Simpelweg omdat de meeste toetsenborden ontzettend veel op elkaar lijken en het aantal borden dat op basis van bouwkwaliteit afvalt vrij klein is. Sure, de meeste bedrijven proberen er op hun eigen manier net iets anders te doen om op te vallen, maar het gros van de “features” waarmee ze komen zijn helemaal niet nieuw of maar beperkt interessant. Het gevolg is dat het voor de meeste fabrikanten die pas recenter met toetsenborden zijn begonnen moeite hebben gamers te overtuigen van de namen af te stappen waarmee ze al bekender waren. Op gebied van toetsenborden hebben we het dan over bijvoorbeeld Logitech (mainstream) of Corsair (mechanisch).

Maar wat als ik je nu vertel dat ASUS vandaag een toetsenbord uitbrengt waarvan je wel even zal omkijken als huidige mech liefhebber, een bord waarvan je denkt “damn, dat wil ik ook wel!”? Sterker nog, het eerste bord in een flink lange tijd die mij nu overtuigd om hem daadwerkelijk als daily driver in te blijven zetten; een enorm compliment gezien de collectie hier.

We gaan kijken naar de nieuwe ROG Claymore II en wat hij te bieden heeft voor de forse adviesprijs van 279 euro, iets wat op termijn altijd wat zal zakken.

Goed, voordat je te enthousiast wordt, laten we niet doen alsof de Claymore II het wiel opnieuw heeft uitgevonden, maar hij weet wel een aantal relatief zelfzame features in een enkel product te combineren en dat maakt hem dan weer wel uniek. En laten we daar even op focussen vandaah in plaats van al te veel tijd te spenderen aan de basics: het is een keurig stevig toetsenbord, hij heeft een super strakke geborstelde aluminium afwerking, hij doet RGB harstikke leuk, je kan macro’s opnemen, et cetera. Dat kennen we inmiddels allemaal wel en we verwachten niet anders. Ik vind de keuze voor een relatief strak font wel een complimentje waard want volgens mij zitten de meeste van jullie niet te wachten op een overdreven “gamer” look.

Het zijn drie specifieke features die het voor mij doen: de flexibiliteit, de draadloze werking, en de switches. We beginnen met het eerste: flexibiliteit. Een lastige keuze bij de aanschaf van je nieuwe toetsenbord is of je wel of geen numpad wilt. Een numpad is soms onmisbaar voor school of werk, zo kan ik zelf echt niet zonder. Aan de andere kant neemt een numpad tijdens het gamen onnodig ruimte in beslag die je veel beter voor je muis kan gebruiken. In de veronderstelling dat je zowel wilt gamen als productief wilt zijn doe je dus altijd een concessie bij een van de twee activiteiten.

Net als bij de eerste Claymore heb je hier de optie om het numpad los te halen, of zelfs aan de andere kant te zetten. Zo kan je tijdens het werk gewoon de numpad gebruiken, en tijdens het gamen haal je hem weg en heb je meer ruimte voor je muis. Het is een relatief simpele feature, maar ook een die je nauwelijks in de praktijk ziet. Los van de eerste Claymore hebben we het vooralsnog alleen bij Everest (ook een forse 249 euro) gezien. Wissel je veel dan kan je de plastic covers achterwege laten, wissel je incidenteel dan kan je de zijkanten wat mooier doen ogen met die dingen. Een prima oplossing. En het lijkt wellicht niet veel, maar die pakweg 10 centimeter maakt echt een fors verschil voor je muis.

Het links kunnen plaatsen van de numpad is leuk, vooral als je iemand bent die gewend is een rekenmachine links op het bureau te hebben, of als gamer om er dan een extra macro pad van te maken. Ik vermoed dat dat flink minder gebruikt zal worden, maar het kan in elk geval.

De tweede grote feature is de draadloze werking. Draadloze mechanicals zijn ontzettend zeldzaam, en het is mij niet duidelijk waarom. Logitech heeft de G915 en G915 TKL, Cooler Master heeft wat modellen met een extra Bluetooth verbinding maar Bluetooth is te laggy voor serieus gamen, en wat resteert is een echt maar een heel beperkt aantal alternatieven, zeker als je de wat traditionelere hoge mech vorm. ASUS claimt een 1ms latency voor bedraad als draadloos gebruik, wat we vooralsnog maar even aannemen. Later dit jaar komen we met een latency test voor alle randapparatuur. Hij is niet merkbaar trager (of sneller) dan onze andere bedrade mechs.

Het voordeel van draadloos is natuurlijk een strakkere look op je bureau, wat flexibiliteit, de mogelijkheid om hem af en toe ook even makkelijk mee te nemen of even in de huiskamer te gebruiken bijvoorbeeld. De dongle kan je makkelijk in het bord zelf vervoeren, de accuduur (meerdere dagen met RGB verlichting aan) is ruim voldoende, en de RGB indicator linksboven geeft je mooi aan of je nog een beetje batterij over hebt. Opladen gaat rap via de Type-C kabel, die je normaliter op de rand van je bureau laat liggen en waar je (met meegeleverde Type-A adapter) de draadloze dongel in prikt. Zo wissel je snel tussen draadloos en bedraad. Enige verbeterpunt: zou tof zijn als het numpad ook draadloos had kunnen werken als standalone, die werkt alleen als je hem fysiek aan de core koppelt.

Het derde grote punt zijn de switches, en dan wellicht niet op de manier waarop ASUS zou hopen. Uiteraard claimen ze dat “hun” optische mechanische switch beter, sneller, duurzamer, stabieler, et cetera is. In de praktijk merk je daar meestal niet zo veel van en is het een beetje lood om oud ijzer. In dit geval is de ervaring wel daadwerkelijk anders: de switches zijn namelijk wat zwaarder. Dat is niet per se goed of slecht, maar wel merkbaar anders. Als redelijk grote kerel heb ik over het algemeen moeite met rode switches of speed switches, je rust je vinger er half op en je actueert al wat soms tot onbedoelde acties leidt. De ROG RX switch is net wat zwaarder waardoor dit niet gebeurt, en de iets zwaardere actuatie vind ik ook juist heel lekker, het lijkt meer op de zwarte switch van Cherry, maar dan iets soepeler. Dit maakt het voor mij zelf een van de weinig bordjes met een lineaire switch die ik echt wil gebruiken (althans sinds ik naar MX Browns ben gegaan enkele jaren terug).

De keerzijde is dat wanneer je dat niet wilt dat het een nadeel is. Vrouwlief heeft MX Speed switches, en dan merk je dat als je daaraan gewend bent de ROG RX wat trager kan voelen. Dat is een kwestie van wennen, maar de conclusie is duidelijk: Asus zet zo een switch neer die meer dan bij de meeste andere borden echt een voordeeltje kan zijn voor iedereen die veel van de mainstream switches wat lichtjes vindt voelen.

Zo lijkt de Claymore II een beetje af te stevenen op een aanrader voor iedereen die iets groter cq sterker is met die switches, maar daar lopen we ook tegen een ander puntje aan: de korte polssteun. Heb je handen rond de 20-21 centimeter in lengte dan liggen je handen eerder tegen de steun aan dan erop. Nada haar ca 17 centimeter lange handen passen net, maar de polssteun is duidelijk getest door mensen met kleinere handen. Gelukkig kan je het makkelijk oplossen door de polssteun iets van het bord af te leggen, maar dat moet je zelf geen probleem vinden. Voor de toekomst: een diepere polssteun zou beter passen.

Conclusie

Hoewel de Claymore II niet iets doet wat we niet eerder hebben gezien, de eerste Claymore had tenslotte al het afneembare numpad en ze hebben ook “draadloos” niet uitgevonden, is het wel degelijk een bord dat een dermate aantrekkelijke combinatie van features biedt waarvan je je afvraagt waarom dit niet al jaren bestaat. Je behoudt je numpad voor werk en school, je haalt hem weg tijdens het gamen voor extra muisruimte, en je kan lekker draadloos werken in plaats van altijd aan die irritant dikke kabels vast te zitten. Het ligt allemaal zo voor de hand, en toch is het de Claymore II die de combi pas in 2021 echt weet te brengen en het resultaat is echt een verdomd fijne unit.

De iets zwaardere switch moet je liggen, maar ook dat geeft een daadwerkelijk andere optie in een zee van vergelijkbare switches. Daarbij is het verschil klein genoeg dat je je er geen zorgen over hoeft te maken als je de bovenstaande features graag wil, je went er zo aan, maar voor iedereen die iets zwaarder wil is dit een fijne stap.

Verbeterpunten zijn er nog wel, vooral de geringe diepte van de polssteun en in een Claymore III hoop ik dat het numpad ook draadloos standalone kan werken, maar dat zijn bescheiden pijnpuntjes. Het enige echte pijnpunt? De forse prijs, 279 euro is bizar veel geld voor een toetsenbord en daar heb ik mijn bedenkingen over gezien je voor 100-150 euro gewoon dik prima borden kan kopen. Corsair, Logitech en Everest lijken 250 euro als een nieuw go-to high-end prijspunt aan te houden en dan moet ASUS met een ROG product daar natuurlijk nog wat boven zitten? Ik weet het niet, maar het maakt dit bord wel echt alleen een optie voor grootverdieners en voor dat soort bedragen kan ik nog wel wat zaken bedenken die ik graag zou willen hebben: PBT keycaps bijvoorbeeld?

De unieke insteek wordt gecombineerd met een all-round uitstekende uitvoering, o.a. prima materiaalgebruik, heldere en uniforme RGB op een lekker strak font, een groot volumewiel, een USB passthrough, wat extra macro keys (boven het numpad) en een zachte polssteun leveren de Claymore II wel een editor’s choice op. Zolang je een geldboom hebt is het een ideaal ding voor iedereen die zowel een full-size als een TKL -draadloos- bord wilt.

Vragen over de producten die we bespreken? Aankoopadvies nodig of gewoon gezellig chatten met ons? Je vindt ons op:
– Onze Discord server voor chat en tech talk (gratis en geen installatie noodzakelijk).
– Techtesters YouTube
– Techtesters op Instagram
– Foritain op Twitter (auteur, test-chef)
– Nadalina op Twitter (baas, foto-heldin)