Samenvatting

De Gigabyte Z370 Aorus Ultra Gaming was een degelijk, feature rijk moederbord met o.a. twee M.2 sloten, zes SATA sloten, uitstekende audio, zes fan headers, en een ruim aantal USB opties intern en extern. In de Z370 middenklasse viel die vooral op met bovengemiddeld veel verlichting plus RGB en addressable RGB headers. Voor een i7-8700K met overclocking was de stroomvoorziening echter wat karig, en precies dat weet de nieuwe versie 2.0 te verhelpen. Nu er B360 en H370 borden voor niet overclockers zijn is de Ultra Gaming in 2.0 uitvoering dan weer helemaal actueel voor Z370 kopers die wel flink wat eisen stellen (vooral op LED gebied), en hun i7-8700K of i5-8600K ook nog een stevig zetje willen geven. Mocht je WiFi willen is er nu ook een variant met WiFi (Ultra Gaming 2.0 WiFi, surprise!).

De enige puntjes aftrek zijn de Type-C header voor de voorzijde die op USB 3.0 snelheid loopt, hou daar dus rekening mee als je een behuizing met Type-C connector hebt. Ook het feit dat de bios en de bijbehorende software nog wat gepolijst mogen worden merken we graag op. Gigabyte compenseert dat echter ruimschoots met aansluitingen, features en LED opties en het is overtuigend één van onze go-to modellen in de middenklasse: 9/10.

Let op: Bij aanschaf van dit bord t/m 30 April krijg je Far Cry 5 cadeau, klik hier voor details.

Gigabyte Z370 Aorus Ultra Gaming 2.0 review

Eén van de moederborden die we bij de lancering van Intel’s Coffee Lake line-up bekeken was de Gigabyte Z370 Aorus Ultra Gaming. Dat bord wist een hoop features en dikke uitstraling te combineren met een leuke prijsstelling, maar liet daarbij wel één steekje vallen: de stroomvoorziening was niet op het overclocken van Intel hun nieuwe zes-core i7-8700K berekend.

Op zich niet direct een drama, niet iedereen koopt een 8700K tenslotte, maar het liet wel een lastig gaatje in de line-up van Gigabyte. Er waren genoeg iets goedkopere, marginaal meer uitgeklede borden te vinden voor de overige processoren, echter voor een 8700K met OC wens kwam je bij Gigabyte bij de Aorus Gaming 5 uit. Mooi als die is lag dat prijspunt een stuk hoger dan de rest van hun line-up.

Cue de Gigabyte Z370 Aorus Ultra Gaming 2.0, Gigabyte hun jongste aanvaller op het middensegment. Nog altijd stevig in de features, die gaan we zo bespreken, maar dan met een verstevigde stroomvoorziening om i7-8700K kopers te paaien. Oh en een M.2 heatsink erbij, want dat oogt natuurlijk mooier. Daar betaal je een eurotje of vijftien meer voor, ca 179 euro, plus dat er nu ook een WiFi variant bij is gekomen voor nog iets van een tientje extra. Meer keuze altijd goed.

Specificaties

De features en specs van de Gigabyte productpagina:

Remark
Due to different Linux support condition provided by chipset vendors, please download Linux driver from chipset vendors’ website or 3rd party website.
Most hardware/software vendors may no longer offer drivers to support Win9X/ME/2000/XP. If drivers are available from the vendors, we will update them on the GIGABYTE website.

Rond dit prijspunt hebben we al een aantal andere bordjes gezien, dus zoeken we vooral naar de verschillen. Tenslotte: we hebben eigenlijk al vastgesteld, en iets anders hadden we ook niet verwacht, dat de meeste basale zaken wel in orde zijn. Net als de rest houdt Gigabyte hier vast aan twee M.2 sloten, zes SATA poorten, flinke memory OC capaciteit, dikke audio chip, SLI en CF support.
We zien de bekende Type-C en Type-A USB 3.1 Gen2 achterop, maar het totaal van acht achterop zagen we niet bij de MSI Gaming Pro Carbon en de ASRock modellen. Ook de interne USB Type-C connector zagen we niet bij Asus op de Z370-F, al levert Gigabyte de tweede USB 3.0 header intern er voor in. Hou er ook rekening mee dat deze Type-C connector op USB 3.0 snelheden werkt, geen USB 3.1 (Gen2).
Zes fan headers matchen de MSI en Asus modellen in de grafiek en ASRock loppt er één achter, en dat doen ze ook watch RGB en Addressable RGB betreft waar Gigabyte niet zuinig mee is geweest.
Conclusie: toch best leuk in dit segment, en een prima basis voor een uitgebreide RGB build.

Uitpakken

Uitpakken maar: Boekje, case-badge-sticker ding, vier SATA kabels, een easy-mode case kabel installatieplug, en een zwarte backplate.

Bouw en features

De Ultra Gaming 2.0 is natuurlijk een beetje een oude bekende voor ons, maar laten we net doen alsof je hem nog niet eerder hebt gezien: Chique bordje, duidelijk wat aandacht voor visuele extra’s want zo zien we een I/O afkapping, opvallend chipset heatsink design, en met metaal en RGB LEDs aangezette geheugen- en PCIe sloten. Een klein rood lijntje neemt niet weg dat het design breed inzetbaar is, al had die van mij grijs mogen zijn. Ook in de zoomins zien we toch een aardige afwerking door Gigabyte hier.

Vergeleken met de voorganger is de stroomvoorziening met wat extra fasen uitgebreid, en zien we nu een zwart M.2 SSD shield op het bovenste M.2 slot.

Het tweede M.2 slot is wel gewoon open.

We lopen een rondje langs alle aansluitingen, van links onder tegen de klok in. Voor alle details raadpleeg de specificatielijst.

Acterop zien we een totaal van acht USB poorten waaronder een Type-A en Type-C USB 3.1 poort. Extreem is het niet, maar dat is ook de positionering van dit bord niet. Optical out vinden we altijd een mooie bonus.

UEFI

Eigenlijk zien we van de grote vier binnen Nederland geen slechte biossen meer. Zoeken naar functionaliteit die je echt mist is een zinloze exercitie, het meeste spreekt wel voor zich, en de laatste keer dat ik een issue had met het flashen of iets anders kan ik mij niet bijhalen. Desondanks merken we in gebruik dat Gigabyte nog wel een beetje meer kan afkijken bij Asus wat betreft overzichtelijkheid en intuïtieve besturing van de uefi bios. Het is niets echt steekt, maar wat puntjes op de i wat betreft afwerking zouden het verschil maken tussen “ok” en “wow”.

Testmethode

Intel Z370 moederborden worden getest met een Intel Core i7-8700K: 6 Cores, 12 Threads, en genoeg power om de meeste gamers en creatieve professionals zich af te doen vragen of die investering nu echt nuttig is.

De voeding is afkomstig uit de stallen van Seasonic in de vorm van de Focus Gold 650W. Met deze gloednieuwe units heropenen ze de aanval op het middensegment van goede, betaalbare PSU’s betreft.

Geheugen komt van Corsair in de vorm van 16 GB Vengeance RGB 3000 MHz (let op: het is mogelijk dat je op eerdere foto’s ander geheugen ziet, het testen doen we met consequent dezelfde kit maar soms gaan producten op de foto terwijl een ander aan het testen is, en de voorraad is niet oneindig).

Omdat de Intel Core i7 8700K een ingebouwde GPU heeft maken we voor het testen van moederborden in deze serie geen gebruik van een GPU.

Voor opslag maken we gebruik van de creme de la creme op gebied van M.2 NVMe SSD’s: de Samsung 960 Pro 1TB. Want elke seconde telt.. (nou ja…)

Alle systemen worden met een schone Windows 10 Pro x64 installatie getest op onze trusty Cooler Master test bench zoals je hieronder ook zal zien.

We maken gebruik van de laatst beschikbaar gestelde bios op moment van testen. Om eventuele invloeden van ‘handige’ snelheidsverhogende features tegen te gaan, vrijwel elke fabrikant biedt iets van een multi-core verbetering, gaan we uit van optimised default instellingen met de baseclock en core multipliers vastgesteld volgens Intel spec, en het XMP profiel op het geheugen. We willen tenslotte de onderliggende verschillen ervaren.

Voor prestaties richten we ons primair op Passmark en Cinebench 15, twee populaire en vooral ook consequente benchmarks. Binnen Cinebench kijken we naar multicore en single core performance en de invloed van de tuning van het moederbord daarop , en bij Passmark primair naar de CPU en Memory benchmarks. Die laatste test weliswaar het geheugen, maar bij een vast profiel kunnen we wel de invloed van het moederbord op de geheugenprestaties vaststellen.

Daarnaast kijken we naar PC Mark 10, een all-round suite, de Mozilla Kraken benchmark, en een aantal verschillende AIDA64 benchmarks. Binnen deze zien we veelal iets meer schommelingen bij herhaaldelijk testen, maar met meerdere runs per benchmark balanceert het aardig uit. Feitelijk gaat voor alle benchmarks op dat we pas echt conclusies kunnen trekken als de prestaties meer dan een procent of twee, en dan consequent tussen benchmarks, afwijken. Per benchmark run zelfs op een enkel moederbord is een dergelijke afwijking per run niet meer dan gebruikelijk.

De render test (Blender, BMW benchmark) waarbij alle cores hard aan het renderen gezet worden geldt ook als een pittige CPU belasting en bij gelijke CPU en RAM weegt dan geheel op het moederbord; een praktische, zwaar wegende test.

Wat betreft dat verbruik gaan we primair kijken naar het idle verbruik, oftewel wat verbruikt het systeem als je deze simpelweg aan laat staan, op onze Voltcraft 450PRO. Het verbruik bij maximale CPU prestaties wordt ook genoteerd, dit doen we met de AIDA64 Engineering versie benchmark met CPU-, FPU- en cache load.

Als laatste bekijken we de geluidskwaliteit met behulp van Rightmark Audio Analyzer. Dit doen we door middel van de loop-test waarbij zowel de uitgang als de ingang wordt gemeten. De keuze is hierop gevallen omdat het op deze manier snel en zonder externe audio hardware mogelijk is om te testen, echter kent wel de beperking dat in geval van ondermaatse prestaties het lastiger vast te stellen is of de oorzaak de kwaliteit van de geluidsweergave of juist de opname is.

Prestaties

Resultaten van de benchmarks:

Als je eerdere Z370 reviews hebt gelezen weet je wat mijn reactie hierop is: boring. Moederbord testen is saai, de resultaten zijn saai, en het enige waar we eigenlijk op kunnen hopen wat vermaak betreft is dat een bord gewoon grote fouten maakt of in rook opgaat of iets dergelijks. Op prestatievlak is er gewoon geen praktisch onderscheid te maken als je ze met gelijke instellingen test, en de bekende trucjes om net even beter te scoren ‘out of the box’ vangen wij met de testinstelling op. Niet dat we er op tegen zijn, maar we vergelijken het bord en niet de standaard boost setting.

We zien wel wat kleine schommelingen, en wat producten die het gemiddeld net even beter of slechter doen, maar met een enkel sample van elk bord is het zelfs redelijk aannemelijk dat bij een hertest op compleet nieuwe samples de resultaten compleet andersom zouden kunnen zijn. De Ultra Gaming 2.0 valt netjes binnen de verwachtingen, dus geen opmerkingen aldaar.

Overigens is er wel één punt waarop borden zich zouden kunnen onderscheiden, en dat is geheugencompatibiliteit. Dat speelt echter vooral een rol bij nieuwe serie launches, en de ondersteuning van Gigabyte bij dit model bouwt verder op die van de Ultra Gaming Rev 1; geen issue dus.

Een overzichtje met de prijzen van bovenstaande modellen op dit moment:

De belangrijkste leer die we eruit willen trekken is dat het vanuit het praktische perspectief weinig uit maakt voor de prestaties wanneer je een moederbord met gelijke settings. Een luxer moederbord koop je dus voor features, of voor looks, niet voor direct meer prestaties, tenzij die features oc georiënteerd zijn. Nu is een goed beeld vormen van de stroomvoorziening bijvoorbeeld niet altijd eenvoudig, maar we kunnen het wel eenvoudig voor je samenvatten: je 8700K op z’n staartje trappen voor een stevige 24/7 gewenste overclock kan nu wel.

Het stroomverbruik zelf is ook de goede kant op gegaan. De Ultra Gaming was al één van de zuinigere bordjes in de test, maar de 2.0 doet het nog net even beter. Ook hier gaat op dat kleine verschillen sample specifiek kunnen zijn, maar met vier keer Gigabyte aan de zuinige kant onder load geeft toch aan dat ze dat stuk goed voor elkaar hebben.

Verschillen zagen we voorheen soms ook bij de geluidskwaliteit, maar ook hier moeten we wel opmerken dat geen van de borden die we hierboven in de grafiek zien staan gekke dingen doen. Allen zijn Z370, geen enkele is een echte budget unit, en allemaal komen ze met iets van een Realtek ALC1220 implementatie waardoor we ook nauwelijks, althans praktisch beperkt, verschil kunnen zien in de audio prestaties.

Net als bij X399 testen merkten we tijdens onze oorspronkelijke Z370 tests hier en daar echter wat opvallende resultaten die zouden aanduiden dat de performance (ruim) beter is dan de fabrikant claimt; dat is redelijk onwaarschijnlijk gezien hoe gretig fabrikanten op betere grafieken zijn. We hebben nog geen gelegenheid gehad om alle oude borden op audio te hertesten, dus we laten de grafiek voorlopig nog even achterwege, maar in de recente resultaten zien we de regel bevestigd dat Asus hun ALC1220 implementatie net even beter voor elkaar heeft, althans op papier. Heel eerlijk: in de praktijk bieden al deze borden gewoon ‘zeer goede’ audio en onderlinge verschillen hoef je eigenlijk niet te wegen.

Verlichting

Net als zijn voorganger is de Ultra Gaming 2.0 best een opvallend RGB feestje. Naast de headers op het bord zien we toch een ruim bovengemiddelde hoeveelheid on-board LEDs, helemaal voor dit geld:

En ook de gezellige strip aan de rechterkant is weer aanwezig. Er gaat weinig boven je eigen stripje natuurlijk, al is dat vooralsnog wel iets waar je bewust om zal moeten vragen, je kan die nog niet even 1-2-3 ergens makkelijk bestellen.

Conclusie

Gezien we de eerste Ultra Gaming eigenlijk al erg leuk was te verwachten dat we de verbeterde versie ook leuk vonden. Nog altijd krijgen we een hele solide featureset aan de basis voor de meeste, praktisch waarschijnlijke systemen. Denk aan een zeer goede geluidskwaliteit, een ruim aantal fan- en RGB headers (inclusief addressable), en voldoende opslag voor iedereen behalve de grootste storage freaks. Daarbij hebben we een ruim aantal USB opties, inclusief USB 3.1 Type-A en Type-C achterop, en een ruim aantal USB headers intern. Enkel het feit dat de Type-C connector voor de voorzijde op USB 3.0 snelheid werkt vraagt om een kanttekening van onze kant.

Dat klinkt als iets wat je overal mag verwachten, maar vergeleken met de directe concurrenten scoort de Ultra Gaming toch echt bovengemiddeld, plus kent nog wat kleine extra’s die we niet vaak zien sub 200 euro, denk aan een dual bios bijvoorbeeld. Een tweede LAN poort of 10 Gbit LAN ontbreekt weliswaar, maar dat kent de concurrentie ook niet. Het enige wat we aan Gigabyte willen doorgeven is dat ze de software ervaring nog wat vereenvoudigen. RGB Fusion werkt tegenwoordig aardig en we kunnen tan val componenten en Aorus randapparatuur synchroniseren, maar de interface kan nog intuïtiever en de uitstraling kan een polijstbeurtje gebruiken (net als de bios overigens). Plus het feit dat je twee softwarepakketten moet installeren (App Centre en vervolgens RGB Fusion) is gewoon… dom.

Een strakkere software ervaring is ook belangrijk omdat Gigabyte meer dan de concurrenten inzet op veel RGB op het bord zelf; van alle nabije concurrenten is de Ultra Gaming veruit het meest verlicht. Of je het mooi vindt is twee, maar we weten dat er veel vraag naar is en mocht je veel RGB op je bord zoeken (met wat extra headers) dan weet je waar je moet zijn.

Met de komst van B360- en H370 moederborden verliest de eerste Ultra Gaming zijn positie als processor voor de niet-overclockbare processoren, al zou je die voor een leuke prijs nog kunnen overwegen als basis voor de 8350K of 8600K. De Ultra Gaming 2.0 upgrade voelt echter daardoor bijna als een verplichte stap voor Gigabyte, al is het er één die we desondanks in dank afnemen. Voor een klein price bump, één die vermoedelijk langzaam weer weg zal slijten naarmate het bord wat langer op de markt is, krijgen we een stevige upgrade van de stroomvoorziening en zien we in de Ultra Gaming nu als serieuze contender voor Intel Core i7-8700K gebaseerde systemen. Hij zal ons het ultieme RGB festijn genaamd de Gaming 7 niet direct doen vergeten, maar de Ultra Gaming is met zijn prijsstelling eigenlijk interessanter voor de massa.

Een M.2 shield als extratje vinden we natuurlijk leuk maar vinden we lastig naar waarde te schatten. Het feit dat er een WiFi variant bestaat van de Ultra Gaming 2.0 vinden we een meer tastbare winst: niet iedereen zal het nodig hebben, maar je hebt in elk geval nog een keuze erbij en voor het prijsverschil kan je zelf nauwelijks een chip toevoegen.

Al met al zien we hier wat een compleet, middenklasse Z370 moederbord dient te zijn: solide stroomvoorziening aan de basis, breed inzetbare featureset, en een net wat dikkere uitstraling rijkelijk voorzien van RGB.

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie: