Razer Blackwidow Chroma v2 review
Productpagina @ Razer

Het “breng je nieuwe mech uit” seizoen is in volle gang, met nieuwe mechanische toetsenborden van praktisch elk gaming merk in de laatste paar maanden, en niet gaming merken wat dat betreft. Leuk voor de liefhebber, spannend voor de reviewer, en vermoedelijk ietwat verwarrend voor de minder merkgebonden consument. Echter met onze luxe positie om er een flink aantal gelijktijdig onder handen te kunnen nemen natuurlijk is het wel het uitgelezen moment om elke toetsenbord goed te beoordelen, en wanneer een bord het er goed vanaf brengt zegt dat dan ook des te meer.

Pittige uitdagingen dus in het vooruitzicht van deze nieuwe Razer Blackwidow Chroma v2, de jongste mech telg uit ‘de grote groene familie’, die hier belande in dezelfde periode dat Corsair, ASUS, Logitech, Cooler Master en zelfs Cherry zelf met nieuwe borden aan kwam zetten. De Razer Blackwidow Chroma v2 wil zich onderscheiden met hun eigen unieke switches en een comfortabele polssteun. Uiteraard is de Chroma RGB verlichting een focuspunt maar RGB effecten zien we inmiddels vaker wel dan niet in de prijsklasse waarin Razer wil spelen: ca 180 euro. Niet goedkoop, maar vergeleken met de concurrentie redelijk in het midden van bovengenoemde merken.

Zij die Razer een beetje kennen weten dat het uitpakken van hun producten meestal wel een feestje is. In het geval van de Blackwidow Chroma v2 is het in elk geval geen uitzondering. Verpakking zelf is keurig, uiteraard rijkelijk voorzien van Razer green, maar vooral de kleine details in de layout zoals het vakje waar de documentatie in zit maakt het toch net even mooier dan wanneer die gewoon ergens onderin worden geduwd.

De leukste detail is wellicht nog wel de key tester die tevens dienst doet als sleutelhanger, welke bij het indrukken ook nog eens licht geeft.

Verder gaat het natuurlijk hierom:

Één toetsenbord, en één bijpassende polssteun.

Direct valt op dat de Razer Blackwidow Chroma v2 zwaar is, heel erg zwaar. Lekker stevig dus, al is dat meer gangbaar dan uitzondering in het luxe mech segment. Hoewel de afwerking van buiten van kunststof is geeft het toetsenbord zelf weinig mee, en zo valt Razer eigenlijk niet positief of negatief op in de wereld van mid-high end mechs.

De keuze voor een bescheiden, haast zakelijk font kan in elk geval op mijn goedkeuring rekenen. De wat fijnere stijl zien we ook terug in de sub functies onder bijvoorbeeld de f-keys, wat het geheel in elk geval op één lijn houdt. Lopen we het bord langs dan zien we de gangbare US International layout (brede linker shift, brede enter) zonder aparte afwijkingen, en dat de media features onder de f-keys zitten; fysieke mediaknoppen ontbreken dus. Wel opvallend zijn de vijf extra macro keys.

Net als het lettertype op de knoppen zelf is eigenlijk de hele uitvoering van de Blackwidow Chroma v2 strak gehouden; een klein detail zoals het RGB verlichte Razer logo terzijde is het zowat een echt stealthy bordje. Rechts zien we wel de USB passthrough en de audio passthrough (direct met bijbehorende 3,5mm kabel richting je pc), waarbij het positief is dat Razer de enkele gevlochten kabel vanuit je toetsenbord niet overdreven dik heeft gemaakt. Onderop uiteraard nog het verwachte voetje, verder niets aparts. De kabel zit overigens wel vast aan het bord.

Speciale aandacht voor de polssteun, want die is duidelijk anders dan het gebruikelijke hard plastic, tot zover je al polssteunen bij je mechanische plank krijgt. Het is een heerlijk zacht uitgevoerd faux lederen geval waarbij de enige zorg lijkt dat je er wellicht geen krassende voorwerpen over wilt halen, dan denk ik bijvoorbeeld aan scherpe horlogebandjes. In de hele gebruikservaring was het zonder enige twijfel de grootste, m.i. positieve invloed waarmee Razer zich af weet te zetten van het gebruikelijke. Polsenwolkjes, i like. Met de ingebakken magneet klemt hij zich prima vast waardoor hij in gebruik niet los schiet, maar als je hem weg wilt leggen is het weer een eitje. Prima uitvoering.

En daar is de Razer Orange switch, de Cherry MX Brown tegenhanger: wel met een tactile bumpje, maar zonder de hoorbare klik. De ABS keycap zelf toont van onderen wat minder dan strak spuitwerk, en tevens valt op dat de keycap ook iets lichter en dunner is dan we van A-merken in deze klasse gewend zijn.

De specificaties en features van de Razer website:

In het tech specs lijstje zien we eigenlijk weinig spannends wat we al niet hebben gezien (USB pass through, audio, e.d.) of wat eigenlijk te verwachten was: 1000Hz polling (sorry, Ultrapolling), RGB verlichting, etcetera. Wel opvallend is slechts 10 key rollover waar n-key (eindeloos) redelijk gebruikelijk is bovenin de markt, maar anderzijds is het niet echt een issue tenzij je met meer dan 10 vingers geboren bent, bijzonder flexibel bent, of graag je voorhoofd voor de spatiebalk inzet.

Speciale aandacht voor de Razer switches waar Razer zelf natuurlijk de nadruk op legt. In het begin maakte Razer gebruik van Kailh switches, die toch vooral bekend stonden als Cherry MX clones en waarbij de ’60 mil click lifespan’ meer gericht leek op beter klinken dan de eeuwen oude Cherry claim van 50 miljoen dan echt iets toe te voegen. Lifespan zegt ook niet zo veel als quality control en acceptabele afwijkingen van de specs, en juist daarin bleken vooral de eerdere Kailh modellen geen uitblinkers. Toegegeven: huidige varianten doen het best aardig, en het verschil is dan soms lastig te ervaren.

Tegenwoordig zegt Razer zelf de gehele ontwikkeling in de hand te hebben en zo een perfecte gaming switch te maken, maar het nadeel van fanatieke marketing is dat het soms wel even blijft hangen: in de Kailh dagen was “de Razer switch” ook de beste (nee, dat was het dus niet), en daarvoor toen Razer ook bij Cherry keek was Cherry uiteraard de beste. Los van de complete irrelevantie van 50 versus 80 miljoen, geen hond die één van beide daadwerkelijk gaat halen, zet het je dus aan het denken wat nu feit en fictie is. In het achtergrondfilmpje wordt gesproken het feit dat traditionele mechanische switches voor typen bedoeld zijn en niet voor gaming, maar uiteindelijk blijkt het nieuwe Razer eindresultaat nog altijd een extreme benadering van de mechanische switches die wij eigenlijk al jaren kennen; kijk je verder dan je neus lang is dan brengt dat simpelweg vragen op en echte inhoudelijke antwoorden zijn op de Razer site zelden te vinden. Dat is overigens niet per definitie slecht, want dat doen ze even goed ook niet bij bijvoorbeeld hun muizen die wel top sensoren gebruiken. Het enige opvallende in de Razer switch grafieken en constructie afbeeldingen is uiteindelijk de marginaal (0,1mm) eerdere actuatie, maar verder lijkt het bovenal een MX Brown benadering. Uiteindelijk zal de ervaring uiteraard toch leidend moeten blijken, want de industriele hardware om de verschillen in kaart te brengen, plus voldoende samples, behoren niet tot mijn opties.

Feit blijft ook dat de originele Cherry MX switches, zeker de fancy RGB varianten, in productieaantallen de vraag niet kunnen voldoen en dat veel merken mede daardoor alternatieven zijn gaan opzoeken. Exclusieve deals, voorheen met Corsair en de RGB switch, tegenwoordig met Corsair en de de Cherry MX Speed Silver switch, zijn dan een verdere steun in de rug om een alternatief pad te kiezen. Zo is de nieuwe Razer Yellow switch, verkrijgbaar in deze Blackwidow Chroma v2, een directe concurrent voor de MX Speed Silver die Cherry simpelweg aan niemand anders verkoopt dan Corsair voor de komende maanden. Het brengt de vraag op in hoeverre het simpelweg noodzaak is voor Razer om een alternatief pad te bewandelen.

Maar hoe zijn de Razers dan in de praktijk? Ik kan uiteraard enkel de Razer Orange (tegenhanger van MX Brown) beoordelen, een switch met een ’tactile bump’ voor het actuatiepunt en zonder hoorbare clicks zoals bijvoorbeeld de Razer Green switch biedt. Hoewel switch keuzes geheel subjectief zijn blijf ik van mening dat dit type switch tot de meest veilige aanraders behoort, en een goed uitgangspunt is voor beginnende mech kopers.

Rond het actuatiepunt waar het vooral om draait ontloopt Razer Orange en MX Brown elkaar eigenlijk nauwelijks, met verschillende Cherry alternatieven binnen handbereik is de invloed van het ontbreken van een stalen plate in de constructie relevanter dan het constructie verschil tussen de Razer en Cherry switch, en wordt snel duidelijk dat in een situatie waarbij je geen directe vergelijking hebt het onderscheid niet (of extreem lastig) gemaakt kan worden.

De realiteit is echter dat het gros van de gamers en typers niet rond het actuatiepunt kunnen blijven hangen, hoe ideaal dat ook mag zijn, maar alsnog de complete lengte van de switch gebruiken, en op dat moment merk je dat de Razer switch en totale constructie toch een merkbaar andere ervaring biedt. Het is een nipt soepelere, zachtere ervaring dan de typische Cherry aanslag, terwijl het juist die Duitse hardheid is waar de Cherry fanaat aan is gewend. Een Cherry fan zie ik ze dan ook niet overtuigen, ondanks dat de prestaties op gebied van bijvoorbeeld gaming niet relevant anders zullen zijn, maar een Cherry fan zal hetzelfde zeggen van bijvoorbeeld de Logitech Romer switches. Wel zijn de Razers onmiskenbaar stiller in gebruik dan een Cherry bord (m.u.v. Cherry MX Silent, die is weer ietwat stiller dan deze Blackwidow Chroma v2 maar de MX Silent is wel weer een lichtere, lineaire switch). Zoek je net wat meer stilte gooit Razer dus hoge ogen, zeker als je deze vervolgens ook weer combineert met bijvoorbeeld O-rings.

De Razer software blijft absoluut tot de top behoren hoe intuitief en overzichtelijk het is. De schone eerste indrukken zijn prettig, maar feitelijk alles wijst vanaf dat punt zichzelf. Acties aanpassen, macro’s maken en gaming mode instellen (alt-tab blokkeren en dergelijke narigheid), nadenken is geen vereiste. Ook kan je bijvoorbeeld keystroke stats bijhouden per game.

Er is in feite maar één nadeel aan het hele softwarepakket waar ik in elke Razer review op zal wijzen: de verplichting om een account te maken en te activeren, zelfs met de optionele offline modus welke je na eenmalige activatie kan toepassen, is m.i. compleet onnodig of zeg maar gerust ongewenst. Het verhaal dat het voor de gebruiker de beste ervaring biedt wil ik best in mee, maar er is geen goede reden om –geen- opt out te bieden ergens in een obscuur hoekje. Vragen om activatie prima, vereisen dat je het doet equals puntaftrek. Iedereen kan een nep mail accountje aanmaken, maar hier weegt Razer de verschillende belangen m.i. verkeerd op.

Grote focus uiteraard op de LED functies, waarbij je uit tig effecten kan kiezen, presets kan gebruiken, of tot in detail alles per key in kan stellen. Ook hier gaat op: top gebruiksgemak.

Voor Razer Chroma producten is er ook een Chroma SDK / workshop beschikbaar, resultaten daarvan kunnen met elkaar gedeeld worden op de Razer site. Zo is het mogelijk specifieke 3rd party apps te installeren die verder gaande verlichtings effecten kunnen toepassen, denk bijvoorbeeld aan reactieve verlichting aan de hand van je muziek, of speciale LED effecten voor populaire games zoals LoL, DOTA of CS:GO, al dan niet reactief op de actie op je scherm.

Voor details daarover kan je het beste even zoeken op Chroma apps, er zijn namelijk eindeloos veel apps en te veel om hier ook maar kort te bespreken.

Na installatie van de software kunnen we natuurlijk ook even lekker RGB-pic-fappen:

Of Razer-Green’en natuurlijk, stiekem vind ik dat Razer toch echt met groene verlichting ingesteld hoort te staan:

De keuze om het oppervlak onder de keycaps wit te houden helpt de verlichting wat meer tot leven te komen. Anderzijds is de keuze voor een donkere in plaats van transparante switch behuizing weer een beperking voor de hoeveelheid licht de buiten de letters op de keycap zelf tot uiting komt, en de kleinere font op de keycaps zelf helpt ook niet een extreme helderheid neer te zetten. Hoewel niet het meest heldere resultaat past dit m.i. wel beter bij de strakke, neutrale of ‘stealth’ uitvoering waar Razer zo duidelijk voor lijkt te gaan en het zet ook opvallender af tegen de concurrentie die vooralsnog zonder uitzondering de route lijken te kiezen met grotere fonts om die helderheid maar op te krikken.

Al met al zien we zo een flink aantal factoren waarop Razer duidelijk een eigen weg lijkt te kiezen, en dat verdient ook enige waardering; meelopen worden we op de lange termijn niet beter van. Nu zijn er enkele eigenwijze keuzes waar ik zeer positief tegenover sta, maar als iemand die lastig van zijn Cherry plankjes af te slaan is is het Razer zeker niet gelukt om mij te overtuigen dat hun switches beter zijn, of het nu om gaming of typing gaat. De door mij geteste Razer Orange (MX Brown alternatief) komt een heel eind in de buurt, zeker als je heel bewust rond de actuatie blijft hangen is het een indrukwekkende benadering, maar hij mist dan net dat wat hardere, mechanische van de klassieke Cherry over de gehele aanslag. Daar staat wel tegenover dat de Razer Blackwidow Chroma v2 zonder enige twijfel flink stiller is dan zijn hier aanwezige Cherry MX broers wanneer je fanatiek doortikt of games speelt, en dat zal een flinke plus zijn voor zij die tot laat gamen met een slapende partner in de achtergrond. Hoe dan ook: de beste samenvatting voor de switches lijkt mij dat zij die niet aan één merk switch gebonden zijn lekker de andere pro’s en con’s mogen gaan beoordelen, maar dat de Cherry die-hard hier af zal haken (tot zover Cherry geeks dat al niet doen bij welke andere switch suggestie dan ook 😉 ).

Pro’s en con’s dan. Fysieke bouw is uitstekend, een stalen plaat zorgt voor een rigide plank in de basis, maar de afwerking bovenop is wel weer kunststof. Minder gevoelig dan aluminium voor vet, maar het oogt wel eenvoudiger en minder ‘duur’ dan de aluminium afgewerkte K95 of Claymore (die dan wel weer duurder zijn). Wat features betreft is het ook geven en nemen: Ik had graag een fysieke volume knop gezien in deze prijsklasse in plaats van fn-functies, en als het even kan natuurlijk ook media keys, maar de aanwezigheid van 5 extra macro keys is juist weer fijn, de USB- en audio passthrough zijn prettig, en de meegeleverde zachte polssteun (die magnetisch vastplakt) verzacht letterlijk elke eerdere opmerkingen en is een veraderming om mee te werken. Zelfs als Cherry fan is het niet te ontkennen dat een dergelijke extra een groter effect heeft op de gebruikservaring dan de onderlinge switch verschillen. Verder is de software van Razer echt top (behalve het verplicht registreren dan), en ook de RGB verlichting ontbreekt natuurlijk niet.

Het is ergens frappant dat in een flinke rij ‘gaming fabrikanten’ precies Razer, het bedrijf wat toch bekend staat om flink wat extreem opvallende producten, juist één van de meest ingetogen ontworpen mechanische gaming borden op de markt zet. Het lijkt zelfs –het- doorslaggevende element, samen met de cushy polssteun, waarmee de Blackwidow Chroma v2 volgens mij zijn weg naar menig wenslijstje zal weten te vinden. Ze gaan niet mee met de trend van grotere, opvallende fonts om meer licht door te laten maar kiezen juist voor een strak, bescheiden font, en het hele toetsenbord is één van de meest zwarte, stealthy ontwerpen die wij hebben gezien. Smaak is subjectief yada yada, maar ik denk dat de keuze om het core design juist eenvoudig te houden door veel mensen absoluut als een goede stap gezien zal worden.

TL;DR, als je niet Cherry-bound bent en een strakke, donkere mech zoekt met een stiller-dan-gebruikelijke aanslag en bovenal een heerlijk zachte polssteun? *points to Razer Blackwidow Chroma v2*

Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:
[wpdevart_facebook_comment curent_url=”http://www.techtesters.eu/razer-blackwidow-chroma-v2/” title_text=”” order_type=”social” title_text_color=”#000000″ title_text_font_size=”1″ title_text_font_famely=”arial” title_text_position=”left” width=”100%” bg_color=”#d4d4d4″ animation_effect=”random” count_of_comments=”10″ ]